گفتار سي و چهارم: (مراتب قرب الاهي و الگوهاي خداجويان)
اهميت نگرش به ادعيه و مناجات ها
ادعيه و مناجات هاي ائمه اطهار(عليهم السلام) دربرگيرنده عالي ترين مضامين عرفاني و معرفتي است و به جهت نقش بي بديل آنها در رشد و تعالي علمي و معنوي انسان، بزرگان ما اهتمام وافري به آنها داشتند و بخش قابل توجهي از وقت خود را صرف خواندن و تدبّر در دعاها و مناجات ها مي کردند. از شمار آن بزرگان و شخصيت هاي برجسته عالم اسلام مي توان به امام خميني رضوان الله تعالي عليه اشاره کرد. شخصيتي که به جرئت مي توان گفت از حيث جامعيت علمي و عملي در دوران غيبت امام زمان(عجل الله فرچه الشريف) بي نظير است. شخصيتي که به تمام ابعاد اسلام در حد کمال آشنايي داشت و در رشته هاي علمي مربوط به اسلام، نظير عرفان، فلسفه، فقه و اصول در حد عالي تخصص داشتند و به آموزه هاي اسلامي در زمينه هاي فردي و اجتماعي کاملاً آشنا بودند و براي پياده کردن آن آموزه ها تلاش فراواني از خود نشان دادند. ابعاد سياسي، مبارزاتي و فقاهت آن بزرگوار براي همه مسلمانان، علما و دانشمندان شناخته شده است و به خصوص قدرت رهبري ايشان براي دوست و دشمن آشکار گشته است. اما برخي از ابعاد آن شخصيت بزرگ کمتر مورد توجه قرار گرفته است. يکي از ابعاد شخصيتي حضرت امام، رضوان الله تعالي عليه، که کمتر به آن پرداخته شده