معارف بوک

رازداري و پرده پوشي خداوند بر گناهان بنده خويش
در جلسه پيشين به بررسي فرازهايي از اين مناجات پرداختيم، اکنون بررسي ساير فرازهاي آن را پي مي گيريم:
أسْئَلُک يا غافِرَ الذَّنْبِ الْکبيرِ، وَيا جابِرَ الْعَظْمِ الْکسيرِ، اَنْ تَهَبَ لى‏ مُوبِقاتِ الْجَرآئِرِ، وَتَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ‏ السَّرآئِرِ، وَلا تُخْلِنى‏ فى‏ مَشْهَدِ الْقِيامَه مِنْ بَرْدِ عَفْوِک وَغَفْرِک، وَلاتُعْرِنى‏ مِنْ جَميلِ صَفْحِک وَسَتْرِک؛ «اي آمرزنده گناه بزرگ و اي پيوند زننده استخوان شکسته، از تو مي خواهم که گناهان خطرناکم را بپوشاني و رسوايي  هاي نهانم را پنهان  سازي، و مرا در عرصه قيامت از لذت و خنکاي بخشايش و آمرزشت محروم نسازي، و از عفو زيباي رازپوشت بي بهره ام نگرداني».
حضرت در طليعه فراز مزبور از مناجات خويش خداوند را بخشايشگر گناه بزرگ و به اصطلاح گناه کبيره معرفي مي کنند. در اين ارتباط بايسته گفتن است که گرچه گناه مخالفت با تکليف الزامي خداوند و طغيان بر آن ذات باعظمت است و ازاين روي هرچند کوچک هم باشد، از نگاه اهل معرفت بزرگ است، اما در قرآن و روايات گناهان به کبيره و صغيره تقسيم يافته اند و تعبير به کبيره دليل بر عظمت گناهان است و هر گناهي که يکي از شرايط زير را داشته باشد، کبيره به شمار مي آيد:
1. گناهاني که خداوند وعده عذاب درباره آنها داده است؛
2. گناهاني که در نظر اهل شرع و زبان روايات باعظمت ياد شده اند؛
3. گناهاني که در منابع شرعي بزرگ تر از گناهاني شمرده شده که جزو کبائر است؛
4. گناهاني که در روايات معتبر تصريح بر کبيره بودن آنها شده است.(103)