حضرت از خداوند مي خواهند که گناهاني را که انسان را به ورطه هلاکت مي افکند ببخشايد و بر خطاها و رسوايي هاي پنهان او پرده افکند و او را در نزد مردم رسوا نسازد. انسان بر اثر غفلت و جهل و در پنهان و خلوتْ گناهاني انجام مي دهد و گمان دارد که کسي او را نمي بيند تا رسوا گردد، اما او در هيچ زماني و هيچ مکاني از نظر خداوند پنهان نيست و خداوند همواره بر رفتار بندگان ناظر است و چون خداوند ستارالعيوب و رازدار است، عيب ها و گناهان نهان انسان از انظار مردم پنهان مي ماند. به تعبيرديگر، خداوند بين عيوب انسان و مردم پرده اي از لطف و کرمش مي افکند تا از رسوايي انسان جلوگيري شود که اگر اين رازداري و پرده پوشي خداوند در دنيا نبود و ننگ و عار انسان بر ديگران آشکار مي گرديد، انسان روي سر بلند کردن در برابر ديگران را نداشت. حضرت از خداوند درخواست مي کند چونان دنيا، در آخرت نيز از سر لطف و احسان، رازهاي بنده خطاکار را بپوشاند و در برابر بندگان خود او را خوار و رسوا نسازد.
در فراز مزبور «صفح» که به معناي روي گرداني است به «جميل» به معناي زيبا متصف گرديده است، اين توصيف ازآن روست که روي گرداني از چيزي گاهي از روي بي اعتنايي و قهر است و گاهي از روي عفو و گذشت، و در فراز مزبور همراه صفح، جميل ذکر شده تا معناي دوم استفاده شود. چنان که در تبيين همين معنا خداوند در قرآن خطاب به پيامبر(صلى الله عليه وآله) مي فرمايد:وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَه لآتِيَه فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ؛(104) «و ما آسمان و زمين و آنچه را که ميان آنهاست جز به راستي و درستي نيافريديم و قيامت هرآينه آينده است، پس درگذر، درگذشتن نيکو».