3. گروهي که خداي عز و جل را از روي دوستي و محبت خالصانه به او عبادت مي کنند و اين عبادت آزادگان و بهترين عبادت است».
الگوهاي شايسته خداجويان در کلام امام سجاد(عليه السلام)
در اين مناجات که سخن از نعمت هاي عادي بهشتي، نظير حور العين، کاخ ها و غذاهاي بهشتي به ميان نيامده و از قرب الاهي، رضايت خداوند، ديدار با معبود و انس با او و لذت بردن از مناجات با آفريدگار همه خوبي ها و زيبايي ها سخن به ميان آمده، از يک سو بندگان خاص خدا که داراي همتي بلند و عالي اند به ما معرفي شده اند. از سوي ديگر برترين الگو و سرمشق براي زندگي سعادت مندانه در اختيار ما نهاده شده است و حضرت به ما گوشزد کرده اند که الگو و سرمشق ما و بهترين بندگان خدا کساني نيستند که با هدف رسيدن به نعمت هاي بهشتي و کام جويي از لذت هاي پايدار اخروي خدا را بندگي مي کنند، بلکه الگو و سرمشق بي بديل جويندگان کمال و تعالي کساني هستند که به معرفت ناب خداوند نايل گشته اند و از زمزم صفات جمال و جلال الاهي بهره مند گرديده اند. آنان که جز لقاي دوست و انس با او را نمي جويند، حتي اگر رضاي محبوبْ در حرمان از بهشت و سوختن در آتش جهنم باشد، با همه وجود به لوازم رضاي محبوب تن مي دهند. البته پرواضح است که سرسپردگان معبود از ناب ترين و عالي ترين فيوضات و الطاف رحماني بهره مندند و خداوند هيچ گاه آنان را با شلاق قهر خود نمي نوازد. سخن در اين است که آنان هيچ چيزي را بر رضا و لقاي محبوب ترجيح نمي دهند و اوج تعالي و کمال آنان در وصال محبوب است. البته ما جلوه هاي رقيق و کم رنگي از آن محبت و عشق ناب را در محبت هاي دنيوي نيز مشاهده مي کنيم و آن محبت بي شائبه و بدون چشمداشت مادران به فرزندان خويش است که وجودشان سرشار از عشق و محبت به فرزندان است و نه تنها اين محبت را بهانه اي براي تامين