سَيِّئَه فَمِن نَّفْسِک... ؛(329)«هر نيکي اي که به تو رسد از خداست و هر بدي که به تو رسد از خود توست».
در آيه ديگر خداوند مي فرمايد:
قُلِ اللَّهُمَّ مَالِک الْمُلْک تُؤْتِي الْمُلْک مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ الْمُلْک مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِک الْخَيْرُ إِنَّک عَلَىَ کلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛(330) «بگو: بار خدايا، تويي که فرمانروايي، به هرکه خواهي مُلک مي دهي و از هرکه خواهي ملک باز مي ستاني، هرکه را خواهي بزرگي و ارجمندي مي دهي و هرکه را خواهي خوار مي کني؛ نيکي ها همه به دست توست که تو بر همه چيز توانايي».
آموزه هاي الهي و استناد همه امور به خداوند
دين به ما آموخته است که همه حوادث و رخدادها و از جمله نعمت هايي که به ما مي رسد، چه از طريق اسباب طبيعي و اسباب انساني و چه به وسيله فرشتگان انجام پذيرند، همه با اراده و مشيت الاهي انجام گرفته اند و ما بايد همه چيز را متعلق به خدا بدانيم و ازاين روي، يکي از آموزه هاي فرهنگي ما که در زمان سابق بيشتر بدان توجه مي شد اين است که اگر تکه نان خشکي روي زمين افتاده، بدان جهت که نعمت و برکت خداست آن را از روي زمين برداريم که زير دست و پا قرار نگيرد و آن را تميز کنيم و مورد استفاده قرار دهيم.
وقتي دو توده ابر که حامل بخار هستند با يکديگر اصطکاک و برخورد پيدا مي کنند و بر اثر تلاقي بار مثبت و منفيِ ابرها، رعد و برق پديد مي آيد، بخشي از آن بخارها به