کناره گيري از گناه در آينده قلمداد کنيم، توبه فرايندي دارد و آغاز اين فرايند علم به ضرر گناه و منافع و مصالحي است که از ناحيه توبه و جبران گناهان عايد انسان مي گردد، سپس حالت پشيماني از کردار زشت گذشته و در نهايت تصميم و اراده ترک گناه و جبران گناهاني است که انسان مرتکب گشته است.
توبه واکنش بايسته به صرف عمر در معصيت خدا
کسي که به سلامتي خود علاقه مند است، اصول بهداشتي را رعايت مي کند و همواره سعي مي کند که از غذاي سالم استفاده کند و از مصرف غذاي آلوده و ناسالم مي پرهيزد. اگر او متوجه شود که غذاي مسموم و ناسالم مصرف کرده و در نتيجه بيمار گشته است، سخت ناراحت و متأثر مي گردد که چرا با بي دقتي و با مصرف غذاي ناسالم سلامتي خود را به خطر افکندم. همچنين کسي که به زيان گناه واقف است و مي داند که گناه چون سم مهلک روح انسان را بيمار مي کند، از کرده خود پشيمان مي شود. او از اينکه سرمايه عمر خود را بيهوده از دست داده و در قبال آن چيزي به دست نياورده، متأسف مي گردد. انسان مي تواند عمر خود را با خدا معامله کند و از دقايق عمرش در راه عبادت خدا، امر به معروف، و نهي از منکر و خدمت به ديگران استفاده برد و در برابر چند دقيقه از عمر خود که صرف عبادت خدا مي شود، به پاداش هاي بي نهايت اخروي و رضوان الاهي دست يابد که با مقياس هاي مادي و دنيوي قابل ارزش گذاري نيستند. حال آيا کسي که مي تواند با صرف وقت خود به عبادت خدا، بهشت الاهي همراه با نعمت هاي بي نهايت و ابدي آن را براي خويش فراهم سازد، اگر او ساعتي از عمر باارزش خود را صرف گناه و مشاهده فيلم مبتذل کرد و آن سرمايه بزرگي که بهاي واقعي آن بهشت و نعمت هاي بي نهايت است را اين سان تلف کرد و از دست داد، پشيمان و اندوهگين نمي گردد؟