وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّه أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا؛(266) «و آنان که گويند: پروردگارا، از همسرانمان و فرزندانمان ما را روشني چشم ها ببخش و ما را پيشواي پرهيزگاران گردان».
اطمينان نفس و آرامش دروني اساسي ترين نياز رواني
حضرت پس از درخواست بخشش هاي عيني روشني بخش چشمان، از خداوند مي خواهند که به ايشان آرامش دروني و اطمينان نفس عنايت کند. اطمينان نفس و مقام يقين که حضرت از خداوند درخواست کرده اند، از بخشش ها و نعمت هاي دروني و متعالي است که خداوند به بندگان موحد خود عنايت مي کند. از بدترين حالات روحي و رواني انسان، حالت وانهادگي و سرگرداني است که بر اثر آن انسان احساس مي کند که کسي او را دوست ندارد و برايش دل نمي سوزاند. احساس مي کند که همه، حتي پدر، مادر، فرزندان و خويشان او را وانهاده اند و به حال خود رها کرده اند و او را از ياري و کمک خويش محروم ساخته اند؛ او حتي از خداوند نيز نااميد مي گردد. وقتي اين حالت سرخوردگي از ديگران تشديد گرديد، در انسان حالت افسردگي شديد پديد مي آيد که بر اثر آن حتي ممکن است دست به خودکشي بزند. شايد آيه 15 سوره حج ناظر به همين حالت باشد:
مَن کانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَه فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ کيْدُهُ مَا يَغِيظُ؛ «هرکه مي پندارد که خدا او را در اين جهان و آن جهان هرگز ياري نخواهد کرد، بايد ريسماني به آسمان [سقف و هرچه بر فراز سر آدمي است] کشد [و خود را حلق آويز کند] سپس [آن را] ببرد، و آن گاه بنگرد که آيا اين ترفند و نيرنگش خشم او را از ميان مي برد؟»