وَأَکوَابٍ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ * وَتِلْک الْجَنَّه الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کنتُمْ تَعْمَلُونَ * لَکمْ فِيهَا فَاکهَه کثِيرَه مِنْهَا تَأْکلُونَ؛(418) «[به آنان گفته شود:] شما و همسرانتان شادمانه داخل بهشت شويد. کاسه هايي از نور [پر از طعام] و کوزه هايي [از شراب] بر آنان بگردانند، و در آن [بهشت] است هرچه دل ها خواهش و آرزو کند و چشم ها از ديدن آن لذت برد، و شما در آنجا جاويدانيد. و اين است بهشتي که به پاداش آنچه مي کرديد به ميراث مي بريد. براي شما در آنجا ميوه هاي بسيار است که از آنها مي خوريد».
در آيه ديگر درباره نعمت هاي بهشتي و عظيم ترين و بزرگ ترين نعمت الاهي يعني، رضوان الاهي مي فرمايد:
وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاکنَ طَيِّبَه فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَکبَرُ ذَلِک هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ؛(419) «خداوند به مردان و زنان مؤمن بوستان هايي وعده داده است که از زير [درختان] آنها جوي ها روان است، در آنها جاويدان اند و نيز منزلگاه هاي خوش و پاکيزه در بهشت هاي پاينده دارند و خشنودي خدا از همه برتر و بزرگ تر است؛ اين است رستگاري و کاميابي بزرگ».
توجهات و عنايات خداوند به پيشگامان طريق قرب الاهي
از فرازهاي پيشين مناجات المريدين استفاده کرديم که انسان نبايد هدف اساسي و اصلي خود را نعمت هاي دنيوي و حتي نعمت هاي عمومي اخروي قرار دهد، بلکه بايد