است. في الجمله ما مي دانيم که خداوند رحيم است و آثار رحمت الاهي را به عينه مشاهده مي کنيم، اما به حقيقت آن واقف نيستيم. آن گاه خداوند نيز در قالب الفاظ و مفاهيمي که ما به کار مي بريم سخن گفته و از جمله فرموده است: إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ؛(293) «همانا رحمت خدا به نيکوکاران نزديک است».
يا آنکه در قرآن مي خوانيم که خداوند مي فرمايد: قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ قُل لِلّهِ کتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَه...؛(294) «بگو: آنچه در آسمان ها و زمين است از کيست؟ بگو: از آنِ خداست که رحمت را بر خويشتن واجب گردانيده است».
همچنين در دعاي جوشن کبير مي خوانيم که رحمت خدا بر غضبش سبقت گرفته است. اما با اين حال ما نه حقيقت رحمت الاهي را مي شناسيم و نه حقيقت غضب او و سبقت گرفتن رحمت او بر غضبش را. البته خداوند برخي از بندگان برگزيده و خاص خود را از عنايات و الطاف ويژه اش برخوردار ساخته و چنان نورانيتي به قلب آنها بخشيده که فراتر از مفاهيم و اوهامي که در ذهن ما وجود دارد و به خيال خود به وسيله آنها مي خواهيم حقايق هستي را بشناسيم، ملکوت و حقايق امور را درک مي کنند و خداوند تجليات صفات خود را به آنان مي شناساند و خود درباره حضرت ابراهيم(عليه السلام) فرمود:وَکذَلِک نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَکوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلِيَکونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ؛(295) «و اين گونه ملکوت آسمان ها و زمين را به ابراهيم نمايانديم [تا گمراهي قوم خود و يگانگي پروردگار را دريابد و] تا از اهل يقين باشد».
مفهوم وجه الله
چنان که مشاهده شد، حضرت در فراز مورد بحث از مناجات خويش تعبير «سبحات وجهک»