مرا [با خدا] شريک مي گرفتيد بيزار و کافرم. همانا ستمکاران را عذابي است دردناک».
پس خداوند شيطان را بر کسي مسلط نگردانيده و فريب خوردگان شيطان نمي توانند در پيشگاه خداوند عذر بياورند که شيطان ما را مجبور کرد که به فسق و فجور بپردازيم و طريق کفر و شرک پيشه خود سازيم. البته کساني که فسق و گناه در قلبشان ريشه مي دواند و از فضيلت و کمال تهي مي گردند، کارشان به جايي مي رسد که کاملاً فرمان بردار شيطان مي گردند و با همه وجود ولايت شيطان را مي پذيرند و درصدد اجراي وسوسه هاي او برمي آيند و خود را مَرکب شيطان مي سازند و شيطان آنان را به هر سو و هرکجا که خود بخواهد مي برد. آنان به اختيار و ميل خود سلطه شيطان را پذيرفته اند: إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُم بِهِ مُشْرِکونَ؛(147) «تسلط او تنها بر کساني است که او را دوست و سرپرست خود گرفته اند و بر کساني که به او [خدا] شرک مي ورزند».
شيطان بسيار خوش حال مي شود که کساني ولايتش را بپذيرند و طوق بندگي و نوکري او را بر گردن خود افکنند و حاضر شوند که مَرکب او گردند و علاوه بر اينکه خود گمراه مي گردند، ابزار و وسيله شيطان براي گمراه ساختن ديگران گردند و در نتيجه و به تعبير قرآن «شياطين الانس» شوند و به نيابت از شيطان در بين بندگان خدا به انتشار شبهات و وسوسه ها و ايجاد انحراف بپردازند و عامل شرارت و گمراهي بين بندگان خدا گردند.
حکمت آفرينش شيطان
براي افراد سطحي و کساني که با فلسفه آفرينش و حکمت نهفته در تدبير الاهي آشنا