گفتار بيست و هفتم: (موانع شکرگزاري و ضرورت شکرگزاري از نعمت هاي معنوي)
موانع شکرگزاري از نعمت ها در کلام امام سجاد(عليه السلام)
به بهانه بررسي مناجات شاکرين، درباره اهميت و ضرورت سپاسگزاري از خداوند سخن گفتيم و چنان که اشاره شد، شکر نعمت امري فطري است و وقتي نعمتي در اختيار انسان قرار مي گيرد و انسان بدان توجه مي يابد، فطرتاً درصدد شکر آن نعمت و سپاسگزاري از منعم برمي آيد. البته بايد در نظر داشت که توان شکرگزاري از همه نعمتهاي خدا در ما فراهم نيست و بيکرانگي نعمتهاي الاهي باعث گرديده که فرصت شکرگزاري همه آنها براي ما ميسور نگردد و شرايط زندگي هم، چنين مجالي را به ما نمي دهد. گذشته از آن، موانعي ما را از شکر نعمت هاي خداوند باز مي دارد و براي اينکه توفيق شکرگزاري در ما پديد آيد بايد آن موانع را بشناسيم و در حد توان درصدد رفع آنها بکوشيم. دراين باره امام سجاد(عليه السلام) در فراز اول مناجات شاکرين مي فرمايند:
اِلهى اَذْهَلَنى عَنْ اِقامَه شُکرِک تَتابُعُ طَوْلِک، وَاَعْجَزَنى عَنْ اِحْصآءِ ثَنآئِک فَيْضُ فَضْلِک، وَشَغَلَنى عَنْ ذِکرِ مَحامِدِک تَرادُفُ عَوآئِدِک، وَاَعْيانى عَنْ نَشْرِ عَوارِفِک تَوالى اَياديک، وَهذا مَقامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمآءِ وَقابَلَها