نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا؛(367) «همانا کساني که مال هاي يتيمان را به ستم مي خورند جز اين نيست که در شکم هاي خود آتش مي خورند و به زودي به آتش افروخته جهنم درآيند».
قرآن در تبيين حقيقت و باطن غيبت نيز مي فرمايد:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَب بَّعْضُکم بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُکمْ أَن يَأْکلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَکرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ؛(368) «اي کساني که ايمان آورده ايد، از بسياري از گمان ها [گمان هاي بد] بپرهيزيد، زيرا برخي از گمان ها گناه است، و [در احوال و عيب هاي پنهان مردم] کاوش مکنيد و برخي از شما غيبت برخي را نکند، آيا يکي از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ بي گمان آن را ناخوش و ناپسند مي داريد؛ و از خدا پروا کنيد که خدا توبهپذير و مهربان است».
از منظر قرآن حقيقت غيبت و بدگويي پشت سر ديگران، خوردن گوشت مرده برادر است و اهل کشف و شهود و اهل باطن در برخي از مکاشفات خود اين واقعيت را مشاهده کرده اند.
جلوه ملکوتي نماز و قرائت قرآن
همچنين روايات بسياري حکايت از آن دارند که رفتار ما در شب اول قبر و سپس در عالم برزخ و نيز در عالم قيامت با صورت هايي زيبا و يا با صورت هايي زشت و وحشتناک ظاهر مي گردند. از جمله رسول خدا(صلي الله عليه و آله) درباره نماز مي فرمايند: انَّ الصَّلوه تَاْتي إلَي المَيِّتِ في قبرِه بصوره شخصٍ اَنْوراللون يُؤنِسهُ في قبرِه ويَدْفَعُ عَنْهُ اَهْوالَ