درخواست هاي امام سجاد(عليه السلام) از خداوند
در پايان مناجات، حضرت مي فرمايند:
فَاَسْئَلُک بِبَلاغَه حِکمَتِک، وَنَفاذِ مَشِيَّتِک، اَنْ لا تَجْعَلَنى لِغَيْرِ جُوْدِک مُتَعَرِّضاً، وَلا تُصَيِّرَنى لِلْفِتَنِ غَرَضاً وَکنْ لى عَلَى الْأَعْدآءِ ناصِراً، وَعَلَى الْمَخازى وَالْعُيُوبِ ساتِراً، وَمِنَ الْبَلاءِ واقِياً، وَعَنِ الْمَعاصى عاصِماً بِرَأْفَتِک وَرَحْمَتِک، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ؛ «پس از تو مسئلت دارم که به حکمت بالغه و نفوذ مشيتت چنان کني که جز به بخشش تو به هيچ چيز روي نياورم. و از تو تمنا دارم که مرا هدف فتنه ها قرار ندهي و بر دشمنان پيروزم گرداني و بر رسوايي ها و عيب هايم پرده افکني و از بلا نگه داري و از گناهان حفظ کني؛ به مهر و رحمتت اي مهربان ترين مهربانان».
حضرت در اين فراز به واسطه حکمت بالغه و مشيت نافذ خداوند، درخواست هاي خود را از خداوند مطرح مي کنند. قبل از بررسي درخواست هاي آن حضرت، بايسته گفتن است که همه کارهاي خداوند مبتني بر حکمت کامل است و خداوند خواست خود را با حکمت کامل و نافذ به اجرا مي گذارد. همچنين مشيت الاهي در سراسر هستي جاري و نافذ است و کاري جز از طريق مشيت الاهي انجام نمي پذيرد. حتي انسان که فاعل مختار است به جز از طريق اسبابي که خداوند در اختيار او نهاده کاري از پيش نمي برد و همه اسبابي که در اختيار انسان هستند، نظير فهم، اراده، سلامتي، آب و هوا همگي مجاري مشيت الاهي هستند تا انسان کار شايسته و نيک را اراده کند و انجام دهد و اگر آن اسباب فراهم نبودند، انسان قادر بر انجام کاري از جمله کار نيک نمي بود. نکته ديگر آنکه وقتي ما مي خواهيم کاري را انجام دهيم، به صرف خواستن ما کار انجام نمي گيرد و براي عملي شدن خواست ما شرايط فراواني بايد فراهم گردند که بسياري از آنها از حيطه اراده و خواست ما خارج هستند. اما خواست و مشيت خداوند