مي فرمايد: أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَکشِفُ السُّوءَ...؛(111) «يا آن که درمانده چون او را بخواند پاسخ دهد و گزند و آسيب را از او بردارد».
2. برطرف کننده زيان: يکي از صفات الاهي که در قرآن با تعابير ديگري از آن ياد شده کاشف الضر است. نظير آيه وَإِن يَمْسَسْک اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن يَمْسَسْک بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَى کلِّ شَيْءٍ قَدُيرٌ؛(112) «و اگر خدا گزندي به تو رساند، کسي جز او بازدارنده آن نيست و اگر تو را نيکي رساند پس او بر هر چيزي تواناست».
3. احسان کننده بزرگ: يکي از اسماي الهي، اسم شريف «بَرّ» است که به معناي مهربان بر بندگان و حاکي از احسان و نيکوکاري خداوند در حق بندگان خويش است.
4. داناي اسرار: خداوند به همه اسرار و راز انسان ها آگاه است و هيچ چيز از خداوند پنهان نمي ماند؛ خداوند دراين باره مي فرمايد: أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْواهُمْ وَأَنَّ اللّهَ عَلاّمُ الْغُيُوبِ؛(113) «آيا ندانستند که خدا پنهانشان و رازگفتنشان را مي داند و خداوند داناي همه نهان ها و ناپيداهاست؟»
5. پرده پوشي بر خطاها: خداوند به زيبايي بر خطاهاي انسان پرده پوشي مي کند و با وجود آگاهي به همه لغزش هاي انسان، آنها را مي پوشاند که اگر پرده پوشي خداوند نبود، اسرار انسان هويدا مي گشت و نزد همه رسوا مي شد.