عَنْهُ ذَلِک الْفَوْزُ الْعَظِيمُ؛(23) «خدا از آنان [ره يافتگان به بهشت و رضوان الاهي] خشنود است و آنان از خدا خشنودند. اين است کاميابي و رستگاري بزرگ».
در آيه ديگر خداوند مي فرمايد: يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه ارْجِعِي إِلَى رَبِّک رَاضِيَه مَّرْضِيَّه فَادْخُلِي فِي عِبَادِي وَادْخُلِي جَنَّتِي؛(24) «اي جان آرام و اطمينان يافته، به سوي پروردگارت بازگرد، درحالي که تو از او خشنودي و او از تو خشنود است. پس در ميان بندگان [ويژه] من درآي، و در بهشتِ [ويژه] من درآي».
ما گاهي با انگيزه نيل به ثواب و بهشت، کارهاي نيک و شايسته انجام مي دهيم. اما بندگان خالص خداوند تنها براي رضايت خدا و از آن جهت که خداوند کاري را دوست مي دارد، آن را انجام مي دهند. حتي اگر خداوند به آنان پاداش ندهد، چون مي دانند که خداوند کاري را دوست مي دارد و با انجام آن به رضايت الاهي نايل مي گردند بدان اقدام مي کنند و چشمداشت به پاداش الاهي و يا ترس از عذاب خداوند محرک آنان نمي گردد.
شکي نيست کسي که به دنبال جلب رضايت خداست و هر کاري را براي خداوند انجام مي دهد، علاوه بر آنکه در آخرت از نعمت ها و مواهب جاودانه الاهي بهره مند مي گردد، خداوند در دنيا نيز به او پاداش مي دهد و او را به خصلت هاي ارزشمند و متعالي آراسته مي سازد. در حديث معراج خداوند درباره خصلت هاي سه گانه اي که به ره يافتگان به رضاي خويش عنايت مي کند مي فرمايد:
فَمَنْ عَمِلَ بِرِضائي أُلْزِمُهُ ثَلاثَ خِصالٍ: أُعَرِّفُهُ شکراً لا يُخالِطُهُ الْجَهْلُ وَذِکراً لا يُخالِطُهُ النِّسيانُ ومَحَبّه لا يُؤْثِرُ عَلى مَحَبّتي مَحَبّه الْمَخلوقين. فَإذا أَحَبَّني أحْبَبْتُهُ وأَفْتَحُ عَيْنَ قَلْبِهِ إلى جَلالي. فَلا أُخْفي عَلَيْهِ خاصَّه خَلْقي، فأُناجيهِ في