ولا وصلٌ فيها الخواصُّ أَنظُرُ إلَيْهِمْ کلَّ يَوْمٍ سَبْعينَ مَرّه وأُکلِّمُهُمْ کلَّما نَظَرْتُ إلَيْهِمْ وأَزيدُ في مُلْکهِمْ سَبعينَ ضِعْفاً. وإذا تَلَذَّذَ أهلُ الجنّه بِالطّعامِ وَالشَّرابِ تَلَذَّذُوا اُولئک بِذِکْري وَکَلامي وَحَديثي؛(19) «اي احمد، در بهشت قصري است که از لؤلؤ و دُر و مرواريد ساخته شده و آنها روي هم انباشته شده اند و شکستگي و گره اي ندارند. در اين قصر خاصان درگاه من به سر مي برند و هر روز هفتاد بار به آنها مي نگرم و به وسعت و گستره ملکشان هفتاد برابر مي افزايم، و آن گاه که اهل بهشت از طعام و شراب بهشتي لذت مي برند، آنان از ياد و کلام من لذت مي برند».
شکي نيست که حقايق جهان آخرت با حقايق اين عالم متفاوت مي باشند و ازاين رو ما نمي توانيم از حقايق آن جهان تصوير دقيق و روشني داشته باشيم و تصورات، ادراکات و تخيلات ما نمي توانند ما را به حقيقت آن جهان واقف سازند. به تعبيرديگر، ما مي توانيم از طريق حواس پنج گانه خود با برخي از موجودات اين جهان ارتباط برقرار کنيم و تصوري از رنگ ها، شکل ها و خواص آنها به دست آوريم. اما نمي توانيم حقايق آن جهان را احساس کنيم، چون حقايق آن عالم دور از دسترس است و حواس ما را به قلمرو آنها راهي نيست. بااين وجود ويژگي ها و خصوصياتي که از جهان آخرت در روايات و آيات بيان شده، تنها نماي مبهمي از آن عالم را براي ما ترسيم مي کنند و از شباهت هاي محدودي که آن عالم با جهان ما دارد و از مقايسه نعمت هاي آن عالم با جهان خاکي، تصوير مبهمي از آن عالم به دست مي آوريم.
يکي از ويژگي هايي که خداوند براي بهشتيان در اين حديث ذکر مي کند که درک آن براي ما ممکن نيست، اين است که آنان در بهشت کاخي دارند که هر طبقه آن از گوهر (لؤلؤ) يک پارچه ساخته شده است و اين گوهر بي اندازه شفاف است و هيچ لکه