معارف بوک

  خدا شما را حفظ مى كند، خودِ اطمينانت به خدا در این مورد مساوى است با اراده خدا در خاموش كردن گرماى آتش. دو تا چيز نيست كه يكى اطمينان به خدا باشد و يكى خاموش شدن آتش، بلكه همان اطمينان به خدا، علت خاموش شدن آتش است.
  مى گويند اگر «قل هو اللّه  احد» بخوانى، هر اراده اى كه بكنى برآورده مى شود، چون در ذکر «قل هو اللّه  احد» نظر دارید به احدیت حضرت حق و این که هیچ چیزی در کنار احدیت او مطرح نیست که بخواهد منشأ اثر باشد. «احد» يعنى يكى كه دو ندارد، دويى برايش فرض نمى شود. اگر خدا باشد، تو هم باشى، خدا «احد» نيست. «احد» يعنى فقط «او» هست. پس انانیتی از ما نمی ماند که بخواهد در عرض اراده ی خداوند اراده ای داشته باشد.
  انسان با به کاربردن توصیه حضرت ارتقاء وجودی پیدا می کند و حق را در همه چیز می یابد، ذات گسترده ای را می نگرد که همه ی مخلوقات به او هستند و تنها از او می خواهد، چون همه را به او می بینند. اگر انسان حقیقتاً به این  برسد که او «اَحد» است و از این منظر از او همه چیز را بخواهد، آیا همه چیز به نور حق در اختیار او نیست؟ مشكل آن است كه ما «احد» نمى گوييم و نمی پذیریم تنها از او بخواهیم. 
  از جهت ديگر در راستای آن که باید همه چیز را از خدا بخواهیم داریم که نظر به واسطه ی فیض یعنی امام زمان(عج) داشته باشیم، زیرا «جان» شما و حقیقت هر انسان که همان فطرت بالفعل باشد، ائمه(علیهم السلام) می باشند، یعنی انسان هاى كامل. مَثَل ما و ائمه(علیهم السلام) مَثَل نم و آب است. آب، جانِ نم و اصلِ نم است. اگر نم خود را به آب نزديك كند نم بودن خود را بيشتر كرده است. حالا اگر شما به ائمه(علیهم السلام) دعا كنيد، به حقیقتِ «جان» خودتان دعا کرده اید و به آن حقیقت رجوع نموده اید. اگر می گوئيد: خدايا درود تو بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل بيت پاكش باشد، درود او را بر حقیقت جانِ خودتان برگردانده اید، از این جهت هركس بر اهل بيت(علیهم السلام) صلوات بفرستد حقیقت جان خود را در معرض انوار و الطاف الهی قرار داده و از طریق آنانی که واسطه ی فیض الهی اند، برکات الهی را به جان خود برگردانده و به این معنا خودش را به حقیقت اصیل خود متصل کرده است. چون خودِ برين هر انسانی انسان های کامل یعنی اهل بيت(علیهم السلام) هستند. آیا در این رابطه می توانید بین حقیقت خود و اهل البیت(علیهم السلام) دوگانگی پیدا کنید؟ همان طور که وقتى مى گوئيد او «احد» است يعنى موجود دیگری در عرض خدا نیست،