فريبندگى هاى دنيا پیش از اقدام من بر دل تو پيشى گيرد و نفس تو همچون شترى سركش رام نگردد و تربیت نپذیرد - پاره اى از پندهاى خويش بر تو فرو خواهم خواند - چه، دلِ نوجوان همانند زمين آماده ای است كه تخمى در آن نيفشانده باشند - سرشار از قابلیت و پذیرش است - از اين رو هر دانه در آن افكنند پذيراى آن باشد و آن را نيك بپروراند.
خداوند و سخن گفتن بی زبان
ملاحظه فرمودید که حضرت در فراز قبلیِ سخن خود فرمودند: فرزندم! سفارش هاى مرا سرسرى مگير و تلاش کن آن را در یابی زیرا براى تو سودمند است «فَاِنّ خَيْرَ الْقَوْلِ مَانَفَعَ» بهترین کلام آن است كه نافع باشد. با دقت به این نکته است که باید متوجه باشیم ما نيامده ايم هر حرفى را بشنويم، ما آمده ايم در اين دنيا کلامی را بشنویم که نافع باشد و پیرو آن سخن های نافع بر زبان برانیم. ملاحظه فرمودید که حضرت امام خمینی«رضوان الله تعالی عليه» فرمودند: سخن گفتن براى اظهار آن چه كه در درون ما است چيز بدى نيست ولى سخن گفتن برای خودنمایی بد است. هميشه بايد مواظب زبانمان باشيم كه تنها با سخنانی نافع آن را به حرکت در آوریم، در آن صورت متوجه می شویم بسیاری از حرف ها را نبايد گفت، همین طور که بسیاری از حرف ها را نبايد شنيد. گاهى اوقات برایتان پیش آمده که با دیدن یک فیلم مى خواهيد بدانید آخر فيلم چه مى شود در حالی که مى دانيد موضوعات فيلم ها ساخته ی افكار افراد عادى و معمولی است و دو حالت بيشتر ندارد، یا قهرمان داستان موفق مى شود و يا شكست مى خورد، بدون آن كه عموماً نتيجه ی عبرت آموزی در آن باشد و بتواند تأثيرى در سازمان انسانيت ما بگذارد ولى چون به دنبال هر سخنى هستيد حاضرید فیلم را تا آخر دنبال کنید.
بعضى ها فكر مى كنند اگر خيلى حرف بشنوند عالم مى شوند در حالى كه معلوم نيست اگر انسان حريص به شنيدن شود، حريص به يافتن حقيقت هم باشد و با بسيارشنيدن، چشمه هاى فهم از درون انسان فوران كند. در حالی که انسان از ابتدا باید به دنبال حقیقت باشد و هر سخنی نگوید و هر سخنی را نشنود، باید متوجه پیام های درونی خود باشیم. به گفته ی مولوى: