معارف بوک

  در این موارد نظر شخصى شما و بنده ملاک نيست، نظر اسلام ملاك است و در امر به معروف حرکات و گفتار پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه ی هدی(علیهم السلام) نمونه ی مورد نظر ما است. قبلاً با تأسی به سیره ی معصومین(علیهم السلام) نان و نمك يك غذا و خورشت محسوب مى شده و حالا ما انواع و اقسام غذاها را در سفره گذاشته ايم و عنوان غذا هم به آنها نمى دهيم. نان و سبزى و ماست و نمك و سالاد در سفره هست و باز هم مى گوييم صبر كنيد تا غذا را بياورند! يعنى نان و سبزى و نمك، غذا نيست، ماست هم غذا نيست امّا مرغ غذا است!
  
  وقتی پيروزی به سراغ انسان می آيد
  امر به معروف و نهی از منکر راه کاری است تا بدانیم چگونه مى توان فضايى ايجاد نمود كه بتوان در آن فضا سالم زندگی کرد. بايد سعى كنيم كسانى را كه در مسير دنيا تند مى روند با امر به معروف و نهی از منکر منفعل كنيم، حداقل نتيجه اى كه مى گيريم آن است كه خودمان از آن نوع منکرات آزاد مى شويم و ديگر نقشه نمى كشيم كه مثلاً چگونه سفره اى بيندازيم تا ديگران بدشان نيايد. 
  این سخن درستی است که گفته می شود: «علت اين كه گرانى، عده ای را بیش از اندازه اذيت مى كند آن است كه زندگى گرانى دارند»، در حالی که ملاحظه کرده اید عده اى هستند با وجود گرانى، زندگى سختى ندارند، هرچند وضع مالى شان خوب نیست، به دليل اين كه گرفتار زندگى های تجملى و چشم و هم چشمى ها نشده اند و حرف مردم در این مورد برایشان مهم نيست. بعضى ها چيزهایی می خرند که بیشتر برای آن است تا زندگیِ خود را به رخ میهمانانشان بکشانند و بعضی ها هم اصلاً نمی دانند این ها چه هست که بعضی ها به دنبال آن  هستند. گفت: «دنيا را آب ببرد فلانى را خواب مى برد.» اصلاً فلانی نمی داند این حرف ها که اهل دنیا می زنند چه معنایی می دهد. آيت اللّه  حسن زاده آملى مى فرمايند: «خدايا دنيا را آب ببرد، حسن را خواب ببرد».
  «معروف» چيزى است كه خدا مى پسندد و باید به آن معروف امر کرد. اگر به آن معروف امر نكنيم از زندگي هاى غيرمعروف که از ارزش های الهی فاصله دارند منفعل مى شويم و براى حفظ خودمان در روابط اجتماعىِ غلط، دچار كابوسى مى شويم كه همواره اطراف زندگی ما