معارف بوک

بسم الله الرحمن  الرحيم

جلسه يازدهم
زندگی پوچ و علم لاينفع

فَاِنّ خَيْرَ الْقَوْلِ مَانَفَعَ. وَ اعْلَمْ اَنَّهُ لا خَيْرَ فِى عِلْمٍ لاْيَنْفَعُ وَ لاْيُنْتَفَعُ بِعِلْمٍ لايَحِقُّ تَعَلُّمُهُ. 
اَىْ بُنَىَّ اِنّى لَمّا رَاَيْتُنى قَدْ بَلَغْتُ سِنّا وَ رَاَيْتُنى اَزدادُ وَهْنا بادَرْتُ بِوَصِيَّتِى اِلَيْكَ وَ اَوْرَدتُ خِصالاً مِنْها قَبْلَ اَنْ يَعْجَلَ بى اَجَلى دُونَ اَنْ اُفْضِىَ اِلَيْكَ بِما فى نَفْسِى اَوْ أَنْ اَنْقُضَ فى رَأْيى كَما نُقِضَتْ فى جِسْمى اَوْ يَسْبِقَنى اِلَيْكَ بَعْضُ غَلَباتِ الْهَوى وَ فِتَنِ الدُّنْيا فَتَكُونَ كَالصَّعْبِ النَّفُورِ. وَ اِنَّما قَلْبُ الْحَدَثِ كَالاَْرْضِ الْخالِيَةِ ما اُلْقِىَ فيها مِنْ شَىْ ءٍ قَبِلَتْهُ.
بهترين سخن آن است كه سود بخشد. و بدان در دانشى كه سودى نباشد خيرى نيست و علمى كه به حقيقت روى ندارد و به حق راه ننمايد، آموختن آن فايدتى ندارد. 
هان اى فرزندم! چون خود را در آستانه ی کهنسالی یافتم و سُسْتى و ناتوانی ام را رو به افزونی دیدم، به وصيتِ تو شتافتم، و به بیان برخی از خصال پرداختم، پيش از آن كه مرگ تاختن آورد و زبان از گفتنِ سخنِ دل بازماند و یا انديشه ام همچون كالبدم بفرسايد، يا برخى از چيرگى هاى هوس و خواهش هاى نفسانى و