صفحه ١٤٠

  نجات از انفعال
  حضرت در ادامه می فرمایند: «وَ أْمُرْ بِالْمَعْروفِ تَكُنْ مِنْ أَهْلِهِ». به معروف و نيكى امر كن و دیگران را به نیکی فرا خوان، تا در زمره ی  نیکان و امرکنندگان به درستکاری قرار بگیری. این فراز از صحبت حضرت راه کار بلندی است که انسان را در فضایی از سعادت قرار می دهد که در ابتدای امر برکات آن قابل تصور نیست. اگر اثرات روانى امر به معروف را بدانيم مى فهمیم چگونه این کار انسان را نسبت به آینده ای پاک امیدوار می کند و او را از سوارشدن بر موج های سهمگین می رهاند به این شرط که آن چه باید در امر به معروف رعایت کنیم فراموش ننماییم، زیرا قرآن می فرماید: « وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ....»(8)  مردان و زنان باايمان، ولى ّو يار و ياور يكديگرند؛ این ها به همدیگر امر به معروف، و نهى از منكر مى كنند ... ؛  ملاحظه می فرمایید که آیه ی فوق بر رابطه ی محبت آمیز بین آن هایی که به یکدیگر امر به معروف و نهی از منکر می کنند، اشاره دارد. فرض كنيد براى دید و بازدید عيد نوروز به خانه يكى از آشنايانتان رفته ايد و با يك پذيرايى تجملى روبه رو شده ايد. اگر براساس توصیه ی حضرت مولی الموحدین(علیه السلام) و با حالتی صمیمی - بنا به توصیه ی آیه ی فوق- به او بگوييد: «ای مؤمن! اين چه وضعى است كه راه انداخته اى؟» آشنای شما تحت تأثیر تذکر شما قرار می گیرد و شوق ادامه ی آن کار در او فرو می نشیند، در اين حال شما نگران نخواهید بود كه وقتی آن آشنا بازدید شما آمد انتظار داشته باشد مثل او پذيرايى كنيد و عملاً حكومت انتخابِ نوع پذیرایی از آن شما مى شود و این هراس براى او مى ماند كه مبادا مهمان ديگرى مثل شما با او برخورد کند. ملاحظه می فرمائید چگونه با امر به معروف و تذکردادن به خوبی ها روح انسانِ آمر به معروف از گرفتارشدن در مشکلات آزاد مى شود تا بتواند زندگی خود را به درستى و با مدیریتی صحیح ادامه دهد. امر به معروف با اين ديد، تنفس روح است در فضای آزاد عمل به نیکی ها و پاکی ها، لزومى هم ندارد كه طرفِ مقابل شما در همان موقع سخن شما را بپذيرد.