مردم، هرگز به فكرشان هم خطور نمى كرد كه براى پنهان كردن موضوعی این چنین کوچک به چنين كارهايى دست بزنند و برای همیشه با نوعى انزوا و فرار از خود زندگی کنند. کسی که دنیا را جدّی گرفت با سايه هاى ذهن اش زندگی مى كند، چه از آن سايه ها بترسد و از آن ها فرار كند و چه با آن سایه ها رفيق شود و با آن ها دل خوش کند، در هر دو صورت از واقعيت بيگانه است، چون سايه های ذهنی واقعيت ندارند. راه نجات از اين که انسان بازيچه ی سايه های ذهنی نشود، يك راه بیشتر نیست و آن جدّى گرفتن حیات ابدی است. قرآن ریشه ی همه ی انحرافات را غفلت از قیامت و یَوْمُ الحساب می داند و می فرماید: «إِنَّ الَّذينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ»(1) آن هایی که از مسیر رسیدن به خدا منحرف شدند برایشان عذاب دردناکی است، به جهت آن که یَوْمُ الحساب را فراموش کردند. اگر قيامت و حیات ابدی براى افراد جدى شود سايه های ذهنی قدرت و توانایی شان را از دست مى دهند. آن كسى هم كه دين براى او مهم است اگر در امتحان نمره ی 20 بياورد خوشحال مى شود و اگر نمره ی بدى بياورد ناراحت مى شود، امّا نه آنچنان كه جان او با اين خوشحالی ها و ناراحتی ها گره خورده باشد، به طورى كه دچار خوشى های سرمست كننده و يا غم های جانكاه گردد.
پس از آن که حضرت فرمودند: «فَاَصْلِحْ مَثْواكَ»، می فرمایند: «وَ لاتَبِعْ آخِرَتَكَ بِدُنْياكَ» آخرت خود را به دنيایت نفروش. يعنى تلاش کن در این دنیا حیات ابدی خود را به عنوان اصلی ترین بُعد زندگی ات، دائماً مدّ نظر داشته باشی و این احتیاج به تذکر دائمی دارد و از این جهت ملاحظه می کنید بنده نیز مطالب حضرت را در زوایای مختلف تكرار مى كنم تا تذكر و بيدارباشی برای قلب خودم و شما باشد.
زندگی با سکوت
در ادامه فرمودند: «وَ دَعِ الْقَوَلَ فيما لاتَعْرِفُ» سخنی را كه نمى دانى بر زبان مران و یا در آنچه نمی دانی وارد نشو. حتماً می دانید که دانايى و شناخت، صرف اطلاع داشتن نيست. نمى توان با اطلاع پيدا كردن از چيزى فکر کنیم آن را می شناسیم. شناختِ یک موضوع وقتی