معارف بوک

  و قیامت با دست خالی با خدای خود روبه رو می باشند. نگاهی به آثار باقی مانده از گذشتگان بیندازیم و بیشتر به خود آییم. 
  «وَ سِرْ فى دِيارِهِمْ و آثارِهِمْ فَانْظُرْ فيما فَعَلُوا وَ عَمَّا انْتَقَلُوا و اَيْنَ حَلّوا و نَزَلُوا» فرزندم! قلبت را بردار و برو به قبرستان ها و به خانه هاى خراب شده ی گوشه ی شهرها سری بزن و ديار مردم گذشته را به قلب خود نشان بده. پس توجه كن و ببين كه آنها چه كردند و به خاطر «هيچ چيز» چقدر انرژى مصرف نمودند و ببين از كجا به کجا منتقل شدند و ببين به کجا فرود آمدند. 
  «فَاِنَّكَ تَجِدُهُمْ قَدِانْتَقَلُوا عَنِ الاَحِبَّةِ وَ حَلُّوا ديارَ الْغُرْبَةِ» بی تردید به این نتیجه خواهی رسید که آنان از یاران خود جدا شدند و به دیار غربت هجرت کردند. مى فرمايند: فرزندم! اگر درست نگاه كنى خواهى ديد كه اين مردگان از ميان دوستانشان به اين قبرستان ها منتقل شده اند. آنها هم، با هم رفت و آمد مى كردند و فعاليت داشتند. اما الآن در قبرها مسکن گزیده و تنها با ملکات خود روبه رویند. 
  «وَ كَاَنَّكَ عَنْ قَليلٍ قَدْ صِرْتَ كَاَحَدِهِمْ» فرزندم! چيزى نمى گذرد كه تو نيز در اندک زمانی، يكى از آنها خواهى بود.
  هر كدام از ما داراى آرزوهاى دنيائى هستيم، چقدر خوب است آرزوهايمان را با توجه به حضور خود در قبر و برزخ بررسى كنيم و ببینیم، اگر آرزوهای دنیایی مان برآورده شود بهتر است يا برآورده نشود؟ آنجاست که متوجه می شوید چه اندازه دنبال کردن این آرزوها کودکانه است. 
  آرزوهاى دنيائىِ اهل دنیا یکی این است که براى عيد نوروزِ خود یک دست لباس شيك بخرند و همه ی فکر و ذکر خود را در برآوردن آن آرزوها صرف کنند، در حالی که اگر کمی به خود آیند و فکر کنند اگر آن لباس را نخرند چه مى شود؟ متوجه می شوند هيچ چیزی نخواهد شد و عملاً جهت و نگاهشان به زندگی تغییر می کند و دیگر گرفتار مقایسه ها و رقابت ها که زندگی را پوچ و بی ثمر می کند، نمی باشند.