صفحه ٤٨٩

اندازه که حجاب ها کنار رود به همان اندازه انسان در عالم قیامت بیشتر احساس حضور می کند تا آنجایی که ملاحظه می کنید رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «اَلْاَنَ قِیَامَتِی قَائم»(4)  هم اکنون قیامت من قائم است. 
  عالم معنا، عالم وسيعي است، عالم كشمكش نيست. خدا اين طوري است، شما با خدا قرار بگذاريد بگوييد فقط مي خواهم دو نفري باشيم و هيچ  كس ديگر نباشد او می پذیرد، چون بي نهايت است با همه به صورت کامل و تمام مرتبط است. در هنگام مرگ انسان مي  فهمد تنها چيزي كه مالكش است همان لذات معنوي اش می باشد آن جا مي فهمد كه هر چه با خداوند اُنس داشته و هر چه كار خوب كرده، برایش مانده است. 
  توصیه ی حضرت آن است که سفر را ادامه دهيد تا برسيد به پروردگار كه آن هم انتها ندارد و هيچ وقت به پايانش نمي رسيد که تمام شدنی باشد به همین جهت انسان هميشه سالك خواهد بود. گفت.

  رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم     تا به اقليم وجود اين همه راه آمده ايم

  سر حد عدم، عالم امكان است، ما از امکانِ ذاتی خود که در علم خدا بوده ایم شروع کرده ایم و با فیض وجودی که از خداوند طلب کرده ایم و او نیز بخل نورزیده، به عالم وجود وارد شده ایم و از آن به بعد با بهره ی الهی که همان وجود است می توانیم به سر ببریم و مسافرت خود را تا آنجا ادامه دهیم که همه ی فعلیت هایی که می توانیم به دست آوریم را به دست آوریم و در اقلیم «وجود» همنشین خدا شویم. اگر انسان مسافر بودن خود را این گونه ديد اصلاً نوع تجزيه و تحليل اش و نوع گرايش هايش عوض مى شود و به واقع هوشيار مى گردد.
  امام فرمودند: كسى كه دنيا را امتحان كرد و ديد دنيا رفتنى است شيفته ی آن نمى شود. امّا اگر كسى دنيا را رفتنى نديد و شيفته ی آن شد مثل كسى است كه از يك منزل آباد به سوى منزل نامناسب و خراب مى رود و در نتيجه خيلى از اين حركت ناراحت است. فرمودند: «وَ مَثَلُ مَنِ اغْتَرَّبِها كَمَثَلِ قَوْمٍ كانُوا بِمَنْزِلٍ خَصيبٍ فَنَبَاَ بِهِمْ اِلى مَنْزِلٍ جَديبٍ.» مَثَل آن کسانی که