معارف بوک

  امام معصوم است كه سخن مى گويد تا گشایشی قدسی در مقابل ما بگشاید و ما را وارد اخلاقی قدسی نماید و نه اخلاق حسابگرانه ی دنیایی. به همين جهت بايد با زاويه ای خاص به اين توصيه ها نظر كنيم و نسبت به آن ها برخوردى جدّى داشته باشيم. زیرا از هر قسمت از آن كه غافل شويم، به همان اندازه ناقص خواهيم ماند. 
  حضرت فرمودند: فرزندم! اوّل از همه بايد به فكر اصلاح قيامتت و پایگاه ابدی ات باشى و مبادا كه آخرتت را به دنيا بفروشى. در ادامه فرمودند: از چيزى كه نمى دانى سخن مگو، و در راهى كه برايت روشن نيست قدم مگذار. امر به معروف و نهى از منكر كن، «جاهِدْ فِى اللّه ِ حَقَّ جِهادِهِ». در راه خدا آنچنان که شایسته است تلاش نما. تأکید بر روی این قسمت از آن جهت است که هرچه ضربه خورده ايم از ديندارى ضعيف ناشى شده است، نه از بى  دينی. بحث بى دينى جداست. آدم بى دين از غيب و قيامت چيزى نمى خواهد كه با كوتاه آمدن در دینداری و سستى كردن در وظیفه، قسمتى از آن را از دست بدهد. او يك جا همه چيزش را از دست داده است. اين ديندارها هستند كه در حيات دينى وارد شده اند، و اگر سستى كنند لذت و بركات حقيقى دين را - كه نتيجه ی دينداری است - از دست مى دهند. در حالی که با توجه به افقی که دین خدا در منظر انسان می گشاید انسان دچار شگفتى مى شود كه چرا يك ديندار، آن طور که شایسته است در مسیر رسیدن به نور خدا تلاش نمی کند. حضرت حق بعد از آن که تورات را بر حضرت موسی(علیه السلام) نازل فرمود، دستور داد: «فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنِهَا»(1)  آن را با تمام قدرت بگیر و به قوم خود نیز دستور بده آن را به بهترین نحو بگیرند تا به حاشیه نرود و چیز دیگری غیر از حکم خداوند در زندگی دینی برای آن ها مهم شود. اگر به تاريخ صدساله ی اخير بنگريد، متوجه مى شويد هرجا كه به طور کامل ديندارى نكرده ايم از استعمارگران ضربه خورده ايم. در حال حاضر هم اگر كاملاً ديندارى نكنيم و زندگی دینی را جدّی نگیریم و هنگامى كه دخترمان مقدارى از موهايش را نمى پوشاند اهميتى ندهيم، نتيجه اش يافتن دامادى می شود مانند همان دختر و عملاً نور ایمان از زندگی مان خارج می شود، بدون آن که خودمان متوجه باشیم علت آن چه بوده، از آن طرف فضای خانه را آن دختر و