است. اين جادوگرى كه امروز معمول است، از نظر توانايى، غير از جادوگرى است كه در زمان فراعنه بوده است. قرآن در توصيف جادوگران عهد فرعون مى فرمايد: «وَجَاءوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ» «1» آن ها با جادو و سحر عظيمى براى مقابله با حضرت موسى (ع) به ميدان آمدند. حالا عنايت داشته باشيد وقتى خداوند بفرمايد سحرِ آن ها سحرى عظيم بوده است، معلوم است توانايى هاى ساده اى به ميدان نياورده اند!
تفاوت تمدن فراعنه با تمدن غربِ مدرن
در تحليل فيلمِ «سفر به ماوراء» عرض شد؛ آن جادوگر كشور غنا كه از طريق ارتباط با روح رودخانه مى تواند در وسط حلقه ى آتش بدنش را مدتى بالا در ميان زمين و آسمان، نگه دارد، جادوگر پيشرفته اى است! مى دانيد كه آب در اثر حرارت بخار مى شود، بخار كه شد، از سطح زمين و جاذبه ى زمين تا حدّى آزاد مى گردد، اين يك قاعده در اين عالَم است. علم فيزيك مى تواند بگويد: چگونه اين طور مى شود، ولى نمى داند چرا.
در بحث هاى مربوط به الهيات فلسفه، بحث مى شود؛ كه عقولى هستند كه عالم مادّه را تدبير مى كنند و عالم ماده در طول آن عقول قرار دارد، از جمله ى آن عقول- عقلى است كه آب را تدبير مى كند، به آن عقول، «عقول عَرْضيّه» مى گويند- قاعده ى عقلى كه آب را تدبير مى كند، اين است كه در موقع حرارت و در برخورد با آتش، تبخير شود و به عبارت ديگر بالا مى رود، آن جادوگر از همين عقل استفاده مى كند.
اگر آن فيلم را ببينيد، آن جادوگر مى آيد از صبح تا عصر در كنار رودخانه مى نشيند و تماماً در آب متمركز مى شود، تا بتواند با عقل مدبّر آب مرتبط گردد و از قواى غيبى كه آب را مديريت مى كند استفاده مى كند. بعد مى بينيد كه دور خودش آتش روشن مى كند و در تمركز فرو مى رود و آرام آرام بالا مى رود و مدتى در هوا مى ماند. زيرا از طرفى روحش با روح و عقلِ مدبّرِ آب مرتبط شده است، از طرفى در اطراف خود حلقه اى از آتش روشن مى كند كه موجب تبخير آب است، حال طبق همان قاعده اى كه حرارت باعث مى شود آب