صفحه ١١٧

تبخير بشود و بالا برود، او هم بالا مى رود، يعنى آن جادوگر با اتّحادى كه با آب و عقل مدبّر آن پيدا كرد، از همان نيرويى كه آب را تبخير مى كند و از جاذبه ى زمين آزاد مى كند، استفاده مى كند و تا آن حدّ كه بتواند تمركز خود را حفظ كند و آتش هم شعله ور باشد مى تواند در هوا بماند.
جادوگرانِ واقعى به همين شكل از قواى فوق طبيعت در جهت اهداف پَست خود استفاده مى كنند كه در واقع عمر خود را ضايع مى نمايند. قرآن در آيه ى 102 سوره ى بقره نكات خوبى را در مورد جادوگران مطرح مى فرمايد و علامه طباطبايى «رحمة الله عليه» در تفسير خود نكات دقيقى از آن استخراج نموده اند. «1»
اين نوع جادوگرى ها تمدن فرعونى را اداره مى كرده ولى همان طور كه قرآن مى فرمايد: «وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى» «2» جادوگر هر كجا كه آيد و هر طور كه آيد، رستگار نمى شود و نتيجه اى واقعى نمى گيرد. تمدن فرعونى هم با آن همه عظمت و دقت، به هلاكت و پوچى منجر شد و تعبير قرآن در مورد آن تمدن اين است كه: «... وَ نُرِي فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ» «3» نمايانديم به فرعون و هامان و لشكريانشان آن چيزى را كه از آن فرار مى كردند.
تمدن امروز جهانِ غرب كلًا چشمش را نسبت به آن قواى فوق طبيعى بسته است و هيچ استفاده اى- چه مثبت و چه منفى- از آن نمى كند. تمدن فراعنه قواى عالم را در جهت اهداف شيطانى خود به كار گرفت و تمدن امروز غرب قواى مادّى طبيعت را جهت برآورده شدن هوس ها و اهداف شيطانى خود مورد استفاده قرار داده است. تمدن امروز تماماً از عكس العمل هاى عالم مادّه استفاده مى كند و لذا اين تمدن را به اين اعتبار مى توان گفت از همه ى تمدن هاى گذشته مادّى تر است، ولى در اصل فرق نمى كند، چون همه يك هدف دارند و تلاش در راه اهداف دنيايى، ملاكى براى تشخيص مادّى بودن انسان و تمدن جامعه است.