طبيعت را صرفاً در صورت رياضى درك كنيم و هر چه را كه به اين طريق قابل ادراك نباشد دور مى اندازيم و مظاهر و پديدارهاى طبيعت را تابع طرحى كه به نحو ماتقدم ادراك شده است، قرار مى دهيم ... تمام پديدارها بايد از پيش به عنوان مقاديرِ زمانى، مكانى حركت تعيّن پيدا كنند تا بتوان آن ها را به عنوان پديدارهاى طبيعت در نظر آورد، مثل مهندسى كه نقشه ى از پيش تعيين شده را روى زمين مى سازد». «1»
حالا شما در نظر بگيريد چه اندازه از ابعاد عالم كه محاسبه پذير نيستند از منظر فرهنگ مدرنيته مورد غفلت قرار گرفته و درست به همان اندازه بشر جديد با واقعيات ارتباط ندارد، بلكه به دنبال چيزى مى گردد كه در ذهن خود آن را ساخته است و اين همان زندگى در توهّم است و اين نوع زندگى، مناسبات و لوازم خود را به همراه دارد، چيزى كه امروزه ما در تمدن غربى با آن روبه رو هستيم.
«والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته»