بهشت؛ همان گونه که برندگان یک مسابقه، نفر اوّل و دوم و سوم دارند که هرکدام جایزه متناسب رتبه خود را مى گیرند.
ه ) هیچ چیز از اعمال و رفتار ما در دنیا از میان نمى رود و آثار همه آن ها باقى مى ماند. همان گونه که آثار همه تمرینات براى مسابقه دهندگان محفوظ است. این همان است که قرآن مى گوید: (فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرآ یَرَهُ * وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّآ یَرَهُ).(1)
در حدیثى از امام مجتبى (علیه السلام) مى خوانیم: حضرت بعد از آن که ماه رمضان را به عنوان مضمار خلق و میدان تمرین مى شمارد، مى فرماید: «وَ ایْمُ اللهِ لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ لَعَلِمُوا أَنَّ الْمُحْسِنَ مَشْغُولٌ بِإِحْسَانِهِ، وَ الْمُسِیءَ مَشْغُولٌ بِإِسَائَتِهِ؛ به خدا سوگند! اگر پرده برداشته شود، مردم خواهد دانست که نیکوکار، بهره مند از نیکوکارى خود و بدکار، درگیر بدکارى خویش است».(2)
2. اسلام، شریعت سهل و آسان
همان گونه که در خطبه مورد بحث و روایتى که در ذیل آن نقل کردیم، آمده است، اسلام شریعتى است سهل و آسان؛ یعنى در عین این که همه اعمال انسان ها را تحت برنامه قرار مى دهد، برنامه اش چنان است که مایه تنفّر و رمیدن مردم نمى شود.
دقّت در احکام اسلام، چه عبادات و معاملات و روابط انسان ها و چه مجازات ها، نشان مى دهد که همه در پرتو این اصل تنظیم شده است؛ حتى در شدیدترین مجازات هاى اسلامى مثلا قتل مرتکب زناى محصنه، این اصل رعایت شده؛ چراکه اگر مجازات، شدید است، در عوض، اثبات جرم به آسانى