صفحه ٣٧١

بخش پنجم
رَایَةُ ضَلاَلٍ قَدْ قَامَتْ عَلَى قُطْبِهَا، وَ تَفَرَّقَتْ بِشُعَبِهَا، تَکِیلُکُمْ بِصَاعِهَا، وَتَخْبِطُکُمْ بِبَاعِهَا. قَائِدُهَا خَارِجٌ مِنْ الْمِلَّةِ، قَائِمٌ عَلَى الضِّلَّةِ؛ فَلا یَبْقَى یَوْمَئِذٍ مِنْکُمْ إِلاَّ ثُفَالَةٌ کَثُفَالَةِ الْقِدْرِ ، أَوْ نُفَاضَةٌ کَنُفَاضَةِ الْعِکْمِ، تَعْرُکُکُمْ عَرْکَ الأَدِیمِ، وَتَدُوسُکُمْ دَوْسَ الْحَصِیدِ، وَ تَسْتَخْلِصُ الْمُؤْمِنَ مِنْ بَیْنِکُمُ اسْتِخْلاصَ الطَّیْرِ الْحَبَّةَ الْبَطِینَةَ مِنْ بَیْنِ هَزِیلِ الْحَبِّ.
ترجمه
(گویا مى بینم که) پرچم گمراهى بر جایگاه خود نصب و محکم شده، وطرفداران آن همه جا پراکنده گشته اند. شما را با پیمانه خود مى پیماید (و با معیارهاى خود مى سنجد) و با دست هاى گشاده خویش، شاخ وبرگ شما را فرو مى ریزد. رهبر این گروه، از آیین اسلام خارج است و بر پایه گمراهى و ضلالت ایستاده است؛ (کار به جایى مى رسد که) در چنان روزى جز تعداد کمى از شما باقى نمى ماند. همانند ته مانده دیگ و یا خرده نان هایى که در ته کیسه باقى مانده و به هنگام تکان دادن فرو مى ریزد. (به این هم قناعت نمى کنند؛ بلکه) شما را همچون پوست هایى که (به هنگام دبّاغى) به هم مى پیچند، تحت فشار قرار مى دهند وهمچون زراعت درو شده مى کوبند وپایمال مى کنند، افراد باایمان (و ممتاز) را از میان شما جدا مى سازند (و نابود مى کنند؛) همان گونه که پرندگان، دانه هاى درشت را از دانه هاى لاغر جدا مى کنند (و مى بلعند).