صفحه ٢٥٥

بخش چهارم
ومنها: وَذلِکَ زَمَانٌ لا یَنْجُو فِیهِ إِلاَّ کُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ، «إِنْ شَهِدَ لَمْ یُعْرَفْ، وَإِنْ غَابَ لَمْ یُفْتَقَدْ، أُولَئِکَ مَصَابِیحُ الْهُدَى،» وَ أَعْلاَمُ السُّرَى، لَیْسُوا بِالْمَسَایِیحِ، وَلا الْمَذَایِیعِ الْبُذُرِ، أُولَئِکَ یَفْتَحُ اللهُ لَهُمْ أَبْوَابَ رَحْمَتِهِ وَ یَکْشِفُ عَنْهُمْ ضَرَّاءَ نِقْمَتِهِ.
أَیُّهَا النَّاسُ، سَیَأْتِی عَلَیْکُمْ زَمَانٌ یُکْفَأُ فِیهِ الإِسْلاَمُ، کَمَا یُکْفَأُ الإِنَاءُ بِمَا فِیهِ، أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّ اللهَ قَدْ أَعَاذَکُمْ مِنْ أَنْ یَجُورَ عَلَیْکُمْ، وَ لَمْ یُعِذْکُمْ مِنْ أَنْ یَبْتَلِیکُمْ، وَ قَدْ قَالَ جَلَّ مِنْ قَائِلٍ: «إِنَّ فی ذلِکَ لآیَاتٍ وَ إِنْ کُنَّا لَمُبْتَلِینَ».
ترجمه
(آخر الزّمان) زمانى است که هیچ کس از فتنه ها نجات نمى یابد، مگر مؤمنى که بى نام ونشان است! اگر حاضر باشد، شناخته نمى شود و اگر غایب شود کسى سراغ او را نمى گیرد. آن ها چراغ هاى هدایت و نشانه هاى راه براى حرکت رهروان راه حق در شب هاى تاریک اند. آن ها در میان مردم اظهار وجود نمى کنند، و احمقانه و ناآگاهانه به افشاى اسرار نمى پردازند. آن ها کسانى هستند که خداوند درهاى رحمتش را به رویشان مى گشاید، و سختى ها و مشکلات را از آنان برطرف مى سازد. اى مردم! به زودى زمانى بر شما فرامى رسد که اسلام واژگون مى شود، همچون ظرفى واژگون که آنچه در آن است بریزد. اى مردم! خداوند به شما امان داده که هرگز بر شما ظلم روا ندارد؛ ولى هرگز امان نداده است که شما را آزمایش نکند، حال آن که خداوند متعال (در قرآن) فرموده: «در این ماجرا نشانه هایى است (از حق) و ما به یقین همگان را مى آزماییم!».