آن ها که تمام زندگى خود را در حوادث ناگهانى، یا ورشکستگى هاى تجارى به کلّى از دست داده اند، آن ها که یک روز، عزیزترین مردم بودند و الان ذلیل ترین آن ها هستند؛ همه این ها نشانه هاى ناپایدارى و بى وفایى دنیاست.
آیا دنیایى که این همه صحنه هاى دردناک در هر زمان و هر مکان آن دیده مى شود، فریبنده است؟
لذا امیرمؤمنان على (علیه السلام) در کلمات قصار به کسى که از فریبندگى دنیا مى گفت، فرمود: «اى کسى که دنیا را مذمّت مى کنى و گمان مى کنى فریبنده است؛ کجاى دنیا فریبنده است؟ آیا قبرهاى پدرانت در دل خاک، یا خوابگاه مادرانت در زیر زمین تو را فریب داده؟ فراموش کرده اید که بارها در کنار بستر بیماران مى نشستید و شفاى آن ها را مى طلبیدید و از طبیبان براى آن ها دارو طلب مى کردید؟ در آن لحظاتى که نه دارو براى آن ها اثرى داشت و نه گریه تو داراى فایده بود... دنیا خود را با این وضع براى تو مجسّم ساخته و با قربانگاه هاى دیگران، قربانگاه تو را نشان داده است».(1)
چه زیباست که دنیا در روایات اسلامى به مار خوش خط وخال تشبیه شده است.(2)
چه کسى فریب مار خوش خط وخال را مى خورد، جز کودکان؛ به یقین انسان ها از مار مى گریزند، چه خوش خط وخال باشد، یا نه و به گفته شاعر نکته دان:
زندگى نقطه مرموزى نیست *** غیر تبدیل شب و روزى نیست
تلخ و شورى که به نام «عمر» است *** راستى آش دهن سوزى نیست!
2. هوشیارترین مردم!
در بعضى از احادیث اسلامى مى خوانیم که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرسیدند: