صفحه ٥٩٥
پیام امام امیرالمؤمنین (ع) ج 5
خطبه 115

115

وَمِن خُطبَةٍ لَهُ عَلَیهِ السِّلام

فِی الاسْتِسْقَاءِ

از خطبه هاى امام (علیه السلام) است
دعایى است براى طلب باران(1)

بخش اوّل صفحه 599
اللَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا، وَاغْبَرَّتْ أَرْضُنَا، وَهَامَتْ دَوَابُّنَا، وَتَحَیَّرَتْ فِی مَرَابِضِهَا، وَعَجَّتْ عَجِیجَ الثَّکَالَى عَلَى أوْلاَدِهَا، وَمَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِی مَرَاتِعِهَا،

1- سند خطبه: از کسانى که این خطبه را قبل از سیّد رضى نقل کرده اند مرحوم صدوق در من لا یحضره الفقیه است که در آداب نماز باران، آن را با تفاوت فراوانى آورده است و اضافاتى دارد که نشان مى دهد سیّد رضى آنچه را در نهج البلاغه آمده، از آن خطبه گزینش کرده است. من لا یحضره الفقیه، باب صلاة الاستسقاء، ج 1، ص 535، ح 1501. مرحوم شیخ طوسى نیز در تهذیب الاحکام، ج 3، خطبة الاستسقاء، ص 154، ح 328 و در مصباح المتهجد، ج 2، 529 در آداب نماز استسقا آن را نقل کرده که با نقل سیّد رضى در نهج البلاغه تفاوت هایى دارد و نشان مى دهد شیخ منبع دیگرى در اختیار داشته است. از دانشمندان اهل سنّت نیز زمخشرى در کتاب ربیع الأبرار، ج 1، ص 128، ح 54 بخشى از این خطبه را آورده و نهایه ابن اثیر نیز در چندین جا به لغات پیچیده این خطبه و تفسیر آن اشاره کرده است (مصادر نهج البلاغه، ج 2، ص 252).