صفحه ٤٣٧

بخش پنجم
حَتَّى إِذَا بَلَغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ، وَ الأَمْرُ مَقَادِیرَهُ، وَ أُلْحِقَ آخِرُ الْخَلْقِ بِأَوَّلِهِ، وَجَاءَ مِنْ أَمْرِ اللهِ مَا یُرِیدُهُ مِنْ تَجْدِیدِ خَلْقِهِ، أَمَادَ السَّماءَ وَفَطَرَهَا، وَ أَرَجَّ الأَرْضَ وَ أَرْجَفَهَا، وَ قَلَعَ جِبَالَها وَ نَسَفَهَا، وَ دَکَّ بَعْضُهَا بَعْضآ مِنْ هَیْبَةِ جَلاَلَتِهِ وَ مَخُوفِ سَطْوَتِهِ، وَ أَخْرَجَ مَنْ فِیهَا، فَجَدَّدَهُمْ بَعْدَ إِخْلاَقِهمْ، وَ جَمَعَهُمْ بَعْدَ تَفَرُّقِهِمْ، ثُمَّ مَیَّزَهُمْ لِما یُریدُهُ مِنْ مَسْأَلَتِهِمْ عَنْ خَفَایَا الأَعْمَالِ وَ خَبَایَا الأَفْعَالِ، وَ جَعَلَهُمْ فَرِیقَیْنِ: أَنْعَمَ عَلَى هؤُلاَءِ وانْتَقَمَ مِنْ هؤُلاَءِ.
ترجمه
این وضع (مرگ و میرهاى آدمى) همچنان ادامه مى یابد تا عمر جهان پایان گیرد و مقدّرات به انتها رسد، و آخرین مخلوقات به نخستین آن ها ملحق گردد (وهمه بمیرند) و فرمان خدا براى بازگشت مخلوقات که اراده کرده است، صادر گردد. در این هنگام (کرات) آسمان را به حرکت درمى آورد و از هم مى شکافد؛ زمین را به لرزه درآورده و به سختى تکان مى دهد؛ کوه ها را از جا کنده، به هر سو پرتاب مى کند و آن ها از هیبت جلال و خوف سَطْوَتش به یکدیگر کوبیده شده، متلاشى مى گردند. (بعد از این انقلاب هاى عظیم) خداوند تمام کسانى را که در دل خاک آرمیده اند، بیرون مى آورد و پس از فرسودگى، نوسازى مى کند، و بعد از پراکندگى آن ها را جمع مى نماید؛ سپس آن ها را براى سؤال از اعمال مخفى وافعال پنهانى، از هم جدا ساخته، به دو گروه تقسیم مى کند: به این گروه (نیکان وپاکان) نعمت مى بخشد و آن گروه (بدان) را مجازات مى کند.