معارف بوک

و بالاخره لحظه انتقال به جهانى تازه که ممکن است آمیخته با مشکلات عظیم و پیامدهاى بسیار دردناکى باشد.
امام (علیه السلام) در این خطبه چنان ترسیمى از پایان زندگى و مرگ به صورت لحظه به لحظه کرده است که هر خواننده اى آن را در مقابل خود مجسّم مى بیند ودر جریان شرایط هولناک آن قرار مى گیرد.
امام (علیه السلام) با تعبیراتى تکان دهنده انسان هایى را که از این لحظه فوق العاده غم انگیز غافل اند بیدار مى کند تا قبل از فرارسیدن زمانى که راه برگشت و جبران و تدارک نیست، به فکر خود باشند و زاد و توشه لازم را براى این سفر خوفناک و طولانى فراهم سازند.
اما نباید فراموش کرد که گروهى از اولیاى خدا و پاکان و نیکان هستند که بر چهره مرگ لبخند مى زنند و تنگاتنگ آن را در آغوش مى گیرند؛ چراکه معتقدند : مرگ تنها جامه رنگارنگى را از آن ها مى گیرد و آن ها جانى جاودان به دست مى آورند و به تعبیر دیگر: سکرات موت و حوادث هولناک لحظه جان دادن، بستگى به نیّت و عمل انسان دارد که مى تواند آن لحظه را به صورت دردناک ترین لحظات عمر، یا زیباترین لحظات زندگى درآورد.

* * *