صفحه ٤٩٩

بخش دوم
لَمْ یَکُنِ امْرُوٌ مِنْهَا فِی حَبْرَةٍ إلاَّ أَعْقَبَتْهُ بَعْدَهَا عَبْرَةً؛ وَلَمْ یَلْقَ فِی سَرَّائِهَا بَطْناً، إلاَّ مَنَحَتْهُ مِنْ ضَرَّائِهَا ظَهْراً؛ وَلَمْ تَطُلَّهُ فِیهَا دِیمَةُ رَخَاءٍ، إلاَّ هَتَنَتْ عَلَیْهِ مُزْنَةُ بَلاَءٍ! وَحَرِیٌّ إذا أَصْبَحَتْ لَهُ مُنْتَصِرَةً أَنْ تُمْسِیَ لَهُ مُتَنَکِّرَةً، وَإِنْ جَانِبٌ مِنْهَا اعْذَوْذَبَ وَاَحْلَوْلَى، أَمَرَّ مِنْهَا جَانِبٌ فَأَوْبَى! لایَنَالُ امْرُوٌ مِنْ غَضَارَتِهَا رَغَباً، إلاَّ أَرْهَقَتْهُ مِنْ نَوَائِبِهَا تَعَباً! وَلا یُمْسِی مِنْهَا فِی جَنَاحِ أَمْنٍ، إلاَّ أَصْبَحَ عَلَى قَوَادِمِ خَوْفٍ! غَرَّارَةٌ، غُرُورٌ مَا فِیهَا، فَانِیَةٌ، فَانٍ مَنْ عَلَیْهَا، لا خَیْرَ فِی شَیْءٍ مِنْ أَزْوَادِهَا إلاَّ التَّقْوَى. مَنْ أَقَلَّ مِنْهَا اسْتَکْثَرَ مِمَّا یُوْمِنُهُ! وَمَنِ اسْتَکْثَرَ مِنْهَا اسْتَکْثَرَ مِمَّا یُوبِقُهُ، وَزَالَ عَمَّا قَلِیلٍ عَنْهُ.
ترجمه
هیچ کس از دنیا شادمانى ندیده، جز این که به دنبال آن او را با اشک و آه روبرو مى سازد، و هنوز با خوشى هایش روبرو نشده که او را به ناراحتى هاى پشت کردن (نعمت ها)، مبتلا مى کند و هنوز باران لطیف و ملایم راحتى و آسایش بر او نباریده که بلاها را سیل آسا بر سرش فرو مى بارد (به همین دلیل) جاى تعجب نیست که هرگاه صبحگاهان به یارى کسى برخیزد شامگاهان خودرا ناشناس وبیگانه نشان دهد و اگر در یک طرف، شیرینى و گوارایى داشته باشد در سوى دیگر تلخى به بار آورد و مرگ بیافریند. هیچ کس از طریق نعمت هاو لذّات دنیا به آنچه خواسته است نمى رسد مگر این که (به زودى) مشکلات و سختى هایش او را به رنج مى افکند، و شبى را در زیر بال وپر امنیّت به سر نمى برد، جز این که صبحگاهان روى شهپرهاى لغزنده خوف قرار مى گیرد.