صفحه ١٦٥

بخش دوم
عِبَادَ اللهِ، أُوصِیکُمْ بِالرَّفْضِ لِهذِهِ الدُّنْیَا التَّارِکَةِ لَکُمْ وَ إِنْ لَمْ تُحِبُّوا تَرْکَهَا، وَالْمُبْلِیَةِ لأَجْسَامِکُمْ وَ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ تَجْدِیدَهَا، فَإِنَّمَا مَثَلُکُمْ وَمَثَلُهَا کَسَفْرٍ، سَلَکُوا سَبِیلا فَکَأَنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوهُ، وَ أَمُّوا عَلَمآ فَکَأَنَّهُمْ قَدْ بَلَغُوهُ. وَ کَمْ عَسَى الْمُجْرِی إِلَى الْغَایَةِ أَنْ یَجْرِىَ إِلَیْهَا حَتَّى یَبْلُغَهَا! وَ مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ بَقَاءُ مَنْ لَهُ یَوْمٌ لا یَعْدُوهُ، وَ طَالِبٌ حَثِیثٌ مِنَ الْمَوتِ یَحْدُوهُ وَ مُزْعِجٌ فِی الدُّنْیَا حَتَّى یُفَارِقَهَا رَغْمآ! فَلا تَنَافَسُوا فِی عِزِّ الدُّنْیَا وَ فَخْرِهَا، وَ لا تَعْجَبُوا بِزِینَتِهَا وَنَعِیمِهَا، وَ لا تَجْزَعُوا مِنْ ضَرَّائِهَا وَبُؤْسِهَا، فَإِنَّ عِزَّهَا وَ فَخْرَهَا إِلَى انْقِطَاع، وَإِنَّ زِینَتَهَا وَ نَعِیمَهَا إِلَى زَوَالٍ، وَ ضَرَّاءَهَا وَ بُؤْسَهَا إِلَى نَفَادٍ، وَ کُلُّ مُدَّةٍ فِیهَا إِلَى انْتِهَاءٍ، وَ کُلُّ حَیٍّ فِیهَا إِلَى فَنَاءٍ.
ترجمه
اى بندگان خدا! شما را به ترک این دنیایى که سرانجام شما را ترک مى گوید توصیه مى کنم؛ هر چند ترک آن را دوست نداشته باشید! دنیایى که جسم هاى شما را کهنه و فرسوده مى سازد، با این که دوست دارید همواره تازه و نو گردد! شما نسبت به دنیا به مسافرانى مى مانید که وقتى گام در جادّه نهاده اند، احساس مى کنند به پایان راه رسیده اند و تا قصد رسیدن به نشانه اى در وسط راه کرده اند، گویى بلافاصله در کنار آن قرار گرفته اند.
(آرى، دنیا به سرعت پایان مى یابد!) کسى که (در این دنیا) به سوى مقصد پیش مى رود چه زود به آن مى رسد! و چگونه مى تواند امید به بقا داشته باشد آن کس که