راهنماى این پرچم، با تأنّى سخن مى گوید و دیر به پا مى خیزد؛ امّا هنگامى که به پا خاست، با سرعت و قاطعیّت پیش مى رود. امّا زمانى که شما تحت فرمان او درآیید و با انگشت به سوى او اشاره کنید (و همه تسلیم فرمان او گردید) مرگ او فرا مى رسد و دورانش سپرى مى شود و بعداز او، مدتى در انتظار خواهید بود، تا خداوند شخصى را ظاهر سازد که شما را جمع کند و پراکندگى تان را به جمعیّت مبدّل سازد. بنابراین، به چیزى که نیامده دل نبندید و درباره آنچه گذشته مأیوس و نگران نباشید! زیرا آن کس که پشت کرده، ممکن است یکى از پاهایش بلغزد و دیگرى برقرار ماند. سپس هر دو با هم به جاى خود بازگردد وثابت شود (و پیروزى بیافریند).
شرح و تفسیر
با پرچم حق همراه باشید
بى شک، هدف اصلى خطبه، بیان اوصاف رسول الله (صلی الله علیه و آله) و خدمات آن حضرت و مقامات اهل بیت او (علیهم السلام) است؛ ولى از آن جا که به مضمون حدیث معروف «إِنَّ کُلَّ خُطْبَةٍ لَیْسَ فِیهَا تَشَهُّدٌ فَهِیَ کَالْیَدِ الْجَذْمَاءِ؛ هر خطبه اى که در آن شهادتین نباشد، مانند دست قطع شده است»(1)، امام (علیه السلام) سخن خود را با حمد و ثناى الهى و شهادت به الوهیّت پروردگار و نبوّت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آغاز مى کند، تا دل هاى شنوندگان در پرتو این دو شهادت، نور و صفا یابد و آماده پذیرش مطالب آینده خطبه شود؛ مى فرماید:
«ستایش مخصوص خداوندى است که فضل و بخشش خود را در تمامى مخلوقات منتشر ساخته و دست جود و سخایش را به سوى آنان گشوده است»؛ (الْحَمْدُ للهِِ النَّاشِرِ فِی الْخَلْقِ فَضْلَهُ، وَ الْبَاسِطِ فِیهِمْ بِالْجُودِ یَدَهُ).