معارف بوک

کلام سیّد رضى
قال السیّد الشرّیف الرّضى: أَمَّا قَوْلُهُ (علیه السلام): «کُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ» فَإِنَّمَا أَرَادَ بِهِ الْخَامِلَ الذِّکْرِ، الْقَلِیلَ الشَّرِّ.
وَ «الْمَسَایِیحُ» جَمْعُ «مِسْیَاحِ» وَ هُوَ الَّذِی یَسیِحُ بَیْنَ النَّاسِ بِالْفِسادِ وَالنَّمَائِمٍ. وَ«الْمَذَایِیعُ» جَمْعُ «مِذْیَاعٍ» وَ هُؤَ الَّذِی إِذَا سَمِعَ لِغَیْرِهِ بِفَاحِشَةٍ أَذَاعَهَا، وَ نَوَّهَبِهَا. وَ«الْبُذُرُ» جَمْعُ «بَذُورٍ» وَ هُوَ الَّذِی یَکْثُرُ سَفَهُهُ وَ یَلْغُو مَنْطِقُهُ؛ سیّد شریف رضى مى فرماید: «امّا تعبیر آن حضرت «کُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ» (هر مؤمن پرخواب) اشاره به افراد گمنام و بى آزار است و «أَلْمَسَایِیح» جمع «مِسْیاح» به معناى کسى است که در بین مردم به نمّامى و شرّ و فساد رفت و آمد دارد. و «أَلْمَذَایِیع» جمع «مِذْیاع» کسى است که چون کار زشتى را بشنود، اشاعه دهد. و «بُذُر» (بر وزن دهل) جمع «بَذُور» (بر وزن قبول) به کسى گفته مى شود که بسیار سفیه و بیهوده گوست».

نکته
سرچشمه هاى فساد در آخرالزّمان
در بسیارى از روایات، نکوهش هایى از وضع آخرالزّمان مى بینیم که معمولا آخرالزّمان را به زمان هاى نزدیک قیام حضرت مهدى (علیه السلام) تفسیر کرده اند؛ و درواقع، مفاسدى است که به مضمون «کَمَآ مُلِئَتْ ظُلْمآ وَ جَوْرآ» صحنه جهان را فرامى گیرد و دل هاى مشتاقان را براى پذیرش وجود مهدى (علیه السلام) که مظهر عدل وصلاح است، آماده مى سازد.
عواملى که سبب بروز و گسترش فساد در آخرالزمان است، بسیار است؛ ازجمله:
1. دور ماندن از تعلیمات انبیا و اوصیا (علیهم السلام).
2. فزونى وسایل فساد و هوسرانى و هوى پرستى.