صفحه ٢١٣

بخش سوم
لَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى ضِلِّیلٍ قَدْ نَعَقَ بِالشَّامِ، وَ فَحَصَ بِرَایَاتِهِ فِی ضَوَاحِی کُوفَانَ. فَإِذَا فَغَرَتْ فَاغِرَتُهُ، وَ اشْتَدَّتْ شَکِیمَتُهُ، وَ ثَقُلَتْ فِی الْأَرْضِ وَطْأَتُهُ، عَضَّتِ الْفِتْنَةُ أَبْنَاءَهَا بِأَنْیَابِهَا، وَ مَاجَتِ الْحَرْبُ بِأَمْوَاجِهَا، وَ بَدَا مِنَ الأَیَّامِ کُلُوحُهَا، وَ مِنَ اللَّیَالِی کُدُوحُهَا. فَإِذَا أَیْنَعَ زَرْعُهُ، وَ قَامَ عَلَى یَنْعِهِ، وَ هَدَرَتْ شَقَاشِقُهُ، وَ بَرَقَتْ بَوَارِقُهُ، عُقِدَتْ رَایَاتُ الْفِتَنِ الْمُعْضِلَةِ، وَ أَقْبَلْنَ کاللَّیْلِ الْمُظْلِمِ، وَ الْبَحْرِ الْمُلْتَطِمِ. هذا، وَ کَمْ یَخْرِقُ الْکُوفَةَ مِنْ قَاصِفٍ وَ یَمُرُّ عَلَیْهَا مِنْ عَاصِفٍ! وَ عَنْ قَلِیلٍ تَلْتَفُّ الْقُرُونُ بِالْقُرُونِ، وَ یُحْصَدُ الْقَائِمُ، وَ یُحْطَمُ الْمَحْصُودُ!
ترجمه
گویا مى بینم شخصى بسیار گمراه و گمراه کننده، بر مردم شام مسلّط شده، وهمچون حیوانات بر آن ها بانگ مى زند و (آن قدر پیشروى مى کند که) پرچم هاى خویش را در اطراف کوفه نصب مى کند. هنگامى که او دهان مى گشاید وطغیانش به اوج مى رسد و جاى پایش در زمین محکم مى گردد وفتنه، فرزندان خود را با دندان هایش مى گزد، و امواج جنگ، به حرکت درمى آید؛ چهره عبوس روزها ظاهر مى شود و درد و رنج و مشقّت شب ها نمایان مى گردد و هنگامى که کِشت (آن ظالم گمراه) به مرحله درو مى رسد، براى چیدنش به پا مى خیزد، به هیجان مى آید و برق شمشیرش مى درخشد؛ در آن هنگام، پرچم هاى فتنه هاى پیچیده (بر ضدّ او) به اهتراز درمى آید و (دشمنانش) همچون شب تار، و دریاى متلاطم روى مى آورند. چه طوفان هاى سختى شهر