معارف بوک

أَهْلِ بَیْتِی؛ به شما یادآورى مى کنم که خدا را درمورد اهل بیت من فراموش نکنید (احترام وحق آن ها را ضایع نسازید)».(1)
جالب این که «الامام الحافظ ابوالعباس احمد بن عمر بن ابراهیم القرطبى» از علماى معروف اهل سنّت در کتاب المُفهم که در شرح صحیح مسلم نوشته است هنگامى که به این حدیث مى رسد چنین مى گوید: «جاى تعجّب است که با وجود این توصیه هاى پیغمبر (صلی الله علیه و آله)، بنى امیّه به مخالفت با آن برخاستند و حقّ آن ها را ضایع کردند؛ خون هاى اهل بیت را ریختند، زنان و کودکان آن ها را اسیر کردند، خانه هاشان را ویران ساختند و سبّ و لعن آن ها را مباح دانستند و برخلاف وصیّت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) و آرزوى او رفتار کردند؛ واى از شرمسارى آن ها ورسوایى شان در قیامت!!».(2)
و از آن شگفت انگیزتر کار بى خبرانى است که با این همه رسوایى هاى بنى امیّه باز هم ظالمان بى ایمانى همچون معاویه را محترم مى شمرند و از او دفاع مى کنند.
به هر حال شجره طیّبه وجود پیامبر (صلی الله علیه و آله) و شاخه هاى پرثمر آن مصداق آیه شریفه 24 و 25 سوره ابراهیم است: (کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَاءِ * تُؤْتِى أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا)؛ «همچون درخت پاکیزه اى که ریشه آن ثابت وشاخه هاى آن در آسمان است و هر زمان به اذن پروردگار میوه خود را (در اختیار طالبان و جویندگان، قرار) مى دهد».
این سخن را با اشعار پرمعنایى در این زمینه پایان مى دهیم:

یَا حَبَّذَا دَوْحَةٌ فی الْخُلْدِ نَابِتَةُ *** مَا مِثْلُهَا نَبَتَتْ فِی الْخُلْدِ مِنْ شَجَرِ
أَلْمُصْطَفَى أَصْلُهَا وَ الْفَرعُ فَاطِمَةُ *** ثُمَّ اللِّقَاحُ عَلِىٌّ سَیِّدُ الْبَشَرِ