صفحه ٩٢

سپس به مسیر اشاره کرده، مى فرماید: «و باید اعمال شما بر طبق نشانه هاى روشن (کتاب خدا و سنّت معصومین (علیهم السلام)) باشد»؛ (عَلَى أَعْلاَمٍ بَیِّنَةٍ).
سپس این نکته را یادآورى مى کند که تشخیص این راه و مقصد آن کار مشکلى نیست: «راه، روشن است و شما را به خانه امن و امان (بهشت و سعادت جاویدان) دعوت مى کند»؛ (فَالطَّرِیقُ نَهْجٌ یَدْعُو اِلَى دَارِ السَّلاَمِ).
آنگاه به فرصت هاى بسیار گران بهایى که مردم در اختیار دارند و غالبآ به آن توجّه ندارند، اشاره کرده و طىّ هشت جمله، جوانب مختلف این فرصت هاى گران بها را روشن مى سازد. نخست مى فرماید: «شما در سرایى هستید که مى توانید از خطاهاى خود، (در پیشگاه خداوند) عذرخواهى کرده و رضایت او را جلب کنید»؛ (وَ أَنْتُمْ فِی دَارِ مُسْتَعْتَبٍ(1)).
«مهلت کافى و فراغت خاطر دارید»؛ (عَلَى مَهَلٍ وَ فَرَاغٍ).
«پرونده هاى اعمال گشوده، و قلم ها آماده نوشتن است»؛ (وَالصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ، وَ الأَقْلاَمُ جَارِیَةٌ).
«بدن هاى شما سالم و زبان هایتان آزاد است»؛ (وَالأَبْدَانُ صَحِیحَةٌ، وَالأَلْسُنُ مُطْلَقَةٌ).
«توبه پذیرفته مى شود، و اعمال مقبول مى گردد»؛ (وَالتَّوْبَةُ مَسْمُوَعَةٌ، وَالأَعْمَالُ مَقْبُولَةٌ).
از یک سو، وسایل سعادت فراهم است و ازسوى دیگر، موانع راه قابل برطرف کردن است؛ اگر از این فرصت ها استفاده نشود، به راستى جاى تأسّف است! به خصوص این که، هیچ تضمینى نشده که این فرصت گران بها تا کى پایدار