معارف بوک

وَتَحَیَّرَتْ فِی مَرَابِضِهَا(1)، وَعَجَّتْ(2) عَجِیجَ الثَّکَالَى(3) عَلَى أوْلاَدِهَا، وَمَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِی مَرَاتِعِهَا، وَالْحَنِینَ إلَى مَوَارِدِهَا).
امام (علیه السلام) با فصیح ترین عبارات، ترسیم دقیقى از خشکسالى شدید آن زمان کرده است و وضع کوهها و زمین ها و مراتع و آبگاه ها و حیوانات را به روشنى بیان فرموده است.
پس از آن دست به دعا برمى دارد و به این صورت تقاضاى کمک مى کند: «بارخدایا! به ناله گوسفندان و فریاد سوزناک شتران رحم فرما!»؛ (اللَّهُمَّ فَارْحَمْ أَنِینَ الاْنَّةِ(4)، وَحَنِینَ الْحَانَّةِ).
«بارالها! به سرگردانى آن ها در راه ها (از شدّت گرسنگى و عطش) وناله هاشان در آغل ها ترحّم فرما!»؛ (اللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَیْرَتَهَا فِی مَذَاهِبِهَا، وَأَنِینَهَا فِی مَوَالِجِهَا(5)).
«خداوندا! هنگامى به سوى تو برون آمدیم که خشکسالى هاى پى درپى بر ما هجوم آورده و ابرهاى پرباران، به ما پشت کرده اند»؛ (اللَّهُمَّ خَرَجْنَا إلَیْکَ حِینَ اعْتَکَرَتْ(6) عَلَیْنَا حَدَابِیرُ السِّنِینَ(7)، وَأَخْلَفَتْنَا(8) مَخَایِلُ(9) الْجُودِ(10)).
تعبیرات بسیار حساب شده اى که امام (علیه السلام) در این دعا به کار برده، از یک سو