صفحه ٤٨٧

«ألْأَوَّلُ: الْعَالِمُ الَّذِی لا یَعْمَلْ بِعِلْمِهِ فَهُوَ وَ إِبْلِیسُ سَوَاءٌ».
«وَالثَّانِی: سُلْطَانٌ لا یَعْدِلُ بِرَعِیَّتِهِ فَهُوَ وَ فِرْعَوْنُ سَوَاءٌ».
«وَالثَّالِثُ: فَقِیرٌ یَتَذَلَّلُ لِغَنِىٍّ طَمَعآ فِی مَالِهِ فَهُوَ وَ الْکَلْبُ سَوَاءٌ».
«وَالرَّابِعُ: غَنِىٌّ لا یَنْتَفِعُ بِمَالِهِ فَهُوَ وَ الْأَجِیرُ سَوَاءٌ».
«وَالْخَامِسُ: اِمْرَأَةٌ تَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهَا بِغَیْرِ ضَرُورَةٍ فَهِىَ وَ الأَمَةُ سَوَاءٌ».
«اوّل: عالمى که به علمش عمل نکند، با شیطان مساوى است».
«دوم: زمامدارى که عدالت را درباره مردم رعایت نکند، با فرعون مساوى است».
«سوم: فقیرى که دربرابر غنى به دلیل طمع در اموال او ذلیلانه خضوع مى کند، با سگ مساوى است».
«چهارم: ثروتمندى که از مالش (براى خود و کمک به دیگران) بهره نمى گیرد، با فقیر اجیر مساوى است».
«پنجم: زنى که براى هواى نفس و بدون نیاز از منزل خارج مى شود، با کنیزِ برده یکسان است. (چراکه او هم برده هوس هاست)».(1)

* * *