صفحه ٤٥٦

و قیصر هرگز به چنین امورى راضى نمى شوند! آن ها بر صریر و دیباج مى خوابند و تو بر این حصیر». پیامبر فرمود: به خدا سوگند! من بهتر از آن ها هستم و نزد خدا (با این زندگى ساده) گرامى ترم؛ مرا با دنیا چه کار؟! سپس افزود: «إِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ رَاکِبٍ مَرَّ عَلَى شَجَرَةٍ وَ لَهَا فَیءٌ فَاسْتَظَلَّ تَحْتَهَا، فَلَمَّا أَنْ مَالَ الظِّلُّ عَنْهَا ارْتَحَلَ فَذَهَبَ وَ تَرَکَهَا؛ مردم دنیا همانند سوارى هستند که در بیابان به درختى که سایه دارد مى رسد و در سایه آن مى آرامد، هنگامى که سایه برگشت کوچ مى کند و مى رود و آن درخت را ترک مى کند».(1)

* * *