صفحه ٢٨٤

او از همه سخاوتمندتر بود، به گونه اى که هرگز درهم و دینارى نزد او باقى نمى ماند و اگر چیزى اضافه مى آورد و به نیازمندى برخورد نمى کرد که به او ببخشد، آرام نمى گرفت و در منزل نمى آسود، تا آن را به نیازمندى برساند.
او افراد بافضیلت را گرامى مى داشت و در صله رحم کوشا بود. عذر خطاکاران را مى پذیرفت و در لباس و غذا بر غلامان پیشى نمى گرفت.

* * *