معارف بوک

1- «یَجرمَنَّ» از ریشه «جَرم» بر وزن «جهر» (جُرم بر وزن ظلم، اسم مصدر است) در اصل به معناى قطع کردن و بریدن است و از آن جا که افراد گنهکار پیوند خود را با خدا قطع مى کنند، این کلمه به گناه نیز اطلاق شده است، بنابراین، «لاَ یَجْرِمَنَّکُمْ» به معناى «شما را وادار به گناه نکند» مى باشد.
2- «شقاق» در اصل به معناى شکاف است و به جنگ و منازعه و اختلاف نیز اطلاق مى شود؛ چراکه طرفین صفوف خود را از یکدیگر جدا مى سازند و در جمله بالا به معناى مخالفت و منازعه است.
3- «یَستهوینّ» از ریشه «هوى» (هواى نفس) گرفته شده و مفهومش این است که شما را به پیروى هواى نفس وادار نکند.
4- «بَرأ» از ریشه «برء» بر وزن «نرم» گاه به معناى آفریدن و ایجاد کردن آمده و گاه به معناى دورى جستن و برائت از چیزى و در خطبه بالا به معناى اوّل است و اطلاق «بُرأ» بر وزن «ظلم» به معناى بهبودى و سلامتى به دلیل آن است که شخص از حالت اوّل که بیمارى است، جدا مى شود.
5- «نَسمه» در اصل به معناى وزش ملایم باد است و گاه به معناى نفس کشیدن آمده و به همین مناسبت، به خود انسان هم که داراى تنفّس است، اطلاق مى شود.