صفحه ١٤١

آن ها باشید! هرگاه فرمان قیام و حرکت بدهند قیام و حرکت کنید! و هرگاه دستور سکون دهند، متوقف شوید! بر آن ها پیشى نگیرید! از آن ها عقب نیفتید، که مایه گمراهى و هلاکت است! و آن ها هرگز شما را از هدایت بیرون نمى برند، و به گمراهى نمى کشانند!»
این تعبیرات، روشن ترین دلیل مقام عصمت آن هاست؛ چراکه درباره غیر معصوم از گناه و خطا این گونه دستورات صحیح نیست.
ازسوى دیگر، نشان مى دهد که امامت مسلمین، همواره در اهل بیت (علیهم السلام) خواهد بود؛ چراکه امام (علیه السلام) این دستور را محدود به زمان معیّنى نکرده است.
و ازسوى سوم، نشان مى دهد که مفهوم ولایت این نیست که انسان با دستورات آن بزرگواران گزینشى برخورد کند؛ بلکه ولایت حقیقى آن است که در همه چیز و در هر حال، سر به فرمان آن بزرگواران بنهد و آن ها که تنها در گفتار، یا پاره اى از رفتارهاى فردى و اجتماعى تابع اهل بیت اند موالیان حقیقى نیستند؛ مدّعیانى هستند در لباس موالى!
بدیهى است که منظور امام (علیه السلام) تنها عصر و زمان او نیست؛ چراکه «اهل بیت» را به عنوان امام و پیشوا معرّفى مى کند نه فقط خودش را.
شاهد گویاى این سخن حدیثى است که از خود پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل شده؛ آن جا که على (علیه السلام) مى فرماید: «حافظان حدیث از یاران پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى دانند که آن حضرت (صلی الله علیه و آله) چنین فرمود: إِنِّی وَ أَهْلَ بَیْتِی مُطَهَّرُونَ، فَلاتَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا؛ وَلاتَتَخَلَّفُواعَنْهُمْ فَتَزِلُّوا، وَ لا تُخالِفُوهُمْ فَتَجْهَلوُا، وَ لا تُعَلِّمُوهُمْ فَإِنَّهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ. هُمْ أَعْلَمُ النَّاسِ کِبَارِآ، وَ أَحْلَمُ النَّاسِ صِغَارآ؛ فَاتَّبِعُوا الْحَقَّ وَ أَهْلَهُ حَیْثُ کَانَ؛ من و اهل بیتم از هر نظر پاک و پاکیزه ایم؛ بنابراین، بر آن ها پیشى نگیرید، که گمراه مى شوید! و از فرمان آن ها تخلّف نکنید، که لغزش خواهید داشت! و با آن ها مخالفت نکنید، که گرفتار نادانى مى شوید! و به آن ها چیزى نیاموزید که آن ها از