معارف بوک

آگاه باشيد! من شب و روز، پنهان و آشكار، شما را به مبارزة با شاميان دعوت كردم و گفتم پيش از آنكه آنها با شما بجنگند، با آنان نبرد كنيد. پس به خدا سوگند، هر ملتى كه درون خانة خود مورد هجوم قرار گيرد، ذليل خواهد شد. اما شما سستى به خرج داديد و خوارى و ذلت را پذيرفتيد، تا آنجا كه دشمن پى‌درپى به شما حمله كرد و سرزمين‏هاى شما را تصرف نمود... . زشت باد روى شما و از اندوه، رهايى نيابيد كه آماج تير بلا شديد. به شما حمله مى‏كنند، اما شما حمله نمى‏كنيد. با شما مى‏جنگند، اما شما نمى‏جنگيد. اين‌گونه خدا را معصيت مي‌کنند و شما رضايت مى‏دهيد. وقتى در تابستان فرمان حركت به سوى دشمن مى‏دهم، مى‏گوييد هوا گرم است. مهلت ده تا سوز گرما بگذرد. آن‌گاه كه در زمستان فرمان جنگ مى‏دهم، مى‏گوييد: هوا خيلى سرد است. بگذار سرما برود. همة اين بهانه‏ها براى فرار از سرما و گرما بود! وقتى شما از گرما و سرما فرار مى‏كنيد، به خدا سوگند كه از شمشير بيشتر گريزانيد. اى مردنمايانِ نامرد...!
چنین انسان‌های بهانه‌جو و راحت‌طلب هم در زمان رسول گرامی اسلام(صلى الله عليه وآله) بودند و هم در زمان ائمة اطهار(عليهم السلام).
وقتی در عصر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) که صاحب معجزات فراوان بود و با وحی ارتباط داشت، چنین انسان‌هایی وجود داشته‌اند که شرح حال آنها در سورة توبه و برخی از سوره‌های دیگر آمده است، توقع این است که در زمان ما که دستمان از رسول و امام