فصل چهارم: حقيقت توحيد و شناخت خدا
وَأَشْهَدُ أَنَّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، كَلِمَةٌ جَعَلَ الإِخْلاَصَ تَأْوِيلَهَا، وَضَمَّنَ الْقُلُوبَ مَوْصُولَهَا، وَأَنَارَ فِي الْفِكْرَةِ مَعْقُولَهَا؛ و شهادت ميدهم که معبودي جز الله نيست، درحاليکه يگانه است و هيچ شريکي براي او نيست؛ کلمهاي که خداوند باطن آن را اخلاص قرار داد و راهي براي وصول به آن به قلب سپرد و درک آن را در فکرْ نوراني ساخت.
1. مقدمه
يکي از سنتهاي رسول گرامي اسلام(صلى الله عليه وآله) و ائمة اطهار(عليهم السلام) در هنگام انشاي خطبه، اين است که سخن خويش را با حمد و ثناي الهي و شهادت به توحيد آغاز ميکنند. سرور بانوان عالم(عليها السلام) نيز خطبة شريف خويش را با حمد خداي سبحان و شهادت به يگانگي آفريدگار عالم آغاز ميکنند و سه ويژگي اساسي براي توحيد برميشمارند. نخستين